Nieuw-Zeeland.

Na een nacht van echt noodweer (stortregens en felle wind met een snelheid van 120 km/h) schijnt eindelijk weer de zon. Meteen na het ontbijt op weg voor een stevige ochtendklim naar Mount Victoria, een heuvel van 196 m hoog net buiten het centrum met op de top, de beste lookout over de ganse stad.

Het wordt opnieuw een lange rit langs 'State Highway 1', die immers helemaal bovenaan in 'Cape Reinga' begint en helemaal onderaan in Wellington eindigt, dwars door het Noordereiland. Maar eerst nog even genieten van het unieke landschap van het 'Tongariro National Park", van de machtige bergen en van de kleine en grotere dorpjes die aan de rand van het natuurgebied liggen. 

En ja hoor, nu schijnt de zon! Goed voor de trekkers en klimmers, die al heel vroeg vertrekken richting de 'crossing', die terug open is, of richting een van de vele tracks en walks in dit berggebied. Onze planning laat echter geen extra dagje bergbeklimmen toe. De bedoeling is immers om van hieruit door te gaan naar Wellington, dat op slechts 4 u rijden of 345 km van Tongariro ligt. Gezien het drukke hoogseizoen kan het motel in Wellington toch niet meer geannuleerd worden.

Dikke pech: na een ganse nacht van felle wind en stortregen, is het wel duidelijk dat de 'crossing' vandaag nog dicht blijft en de shuttles rijden ook niet. Het zicht vanop het kleine balkon is idem gisteren: nog geen berg te bespeuren in de dichte wolken en het regent nog altijd. Dan maar genieten van een rustig ontbijt en net als de andere gasten, wachten op de eerste opklaring.

Heenreis naar Whakapapa via Orakei Korako en de Huka Falls

Voor alles is een eerste keer: opgestaan met een overbelaste linker kuitspier - met dank aan de 1.349 trappen van de 'Hakarimata Walkway'! Een dagje rust zou waarschijnlijk goed doen maar die overbelaste spier een beetje in beweging houden, is misschien toch niet zo'n gek idee. Een rustige wandeling doorheen een stuk Nieuw-Zeelands industriële verleden lijkt dan ook de aangewezen uitstap.

Nood aan groen en frisse lucht na de hete, stomende, borrelende aarde van Rotorua. En graag dichtbij! Dan is de keuze snel gemaakt: het Hakarimata Reserve ligt op amper 35 km (half uurtje rijden) en het natuurgebied van 1.850 hectare inheems bos leent zich perfect voor een aantal korte en langere wandelingen.

De eigenlijke, niet uit te spreken naam van dit merkwaardige dorp is Te Whakarewarewatangaoteopetauaawahiao. Wordt, begrijpelijk, afgekort. En waarom merkwaardig? Dit dorp, op de weg van Rotorua naar Taupo, in het midden van Noordereiland op wat het 'Central Plateau' noemt, ligt in een geothermisch gebied met (nog steeds) vulkanische activiteit.

Een tweede bezoek aan Auckland staat nog op de planning. Vorige keer vooral geschiedenis en cultuur, deze keer een ontspannende wandeling in het havengebied. Vertrekpunt wordt het geel-rode koloniale gebouw uit 1912, de Ferry Building, vertrekpunt ook van de veerboten die naar de eilanden in de 'Hauraki Gulf' varen.

Twin Coast Cycle Trail, afgesloten met een hoofd vol mooie beelden en fijne herinneringen maar nu tijd om richting huis, richting Te Kauwhata te rijden, wel met een omweg langs Kerikeri, dat verder door naar het noorden ligt. Wat is zo bijzonder aan Kerikeri om daarvoor een omweg van een half uur te maken?

Alweer een zonnige dag, dus heel veel zin om aan de 42 km richting oostkust te beginnen. Vanuit Kaikohe gaat het eerst flink omhoog naar het hoogste punt van de trail op 280 m en daarna steil omlaag met een aantal heel scherpe bochten. Pittig fietsen is dat! Ook op dit stuk zijn er nog overblijfselen van de oude spoorlijn in de vorm van een lange tunnel, erg donker en vochtig dus afstappen en te voet gaan lijkt hier een veilige beslissing.

Eentje zonder mountainbike-ervaring, eentje al lang niet meer gefietst: het perfecte duo om aan het eerste deel van de trail te beginnen: 45 km voornamelijk vlak en goed aangelegd fietspad, af en toe licht heuvelachtig maar nergens meer dan graad 2. Zegt de folder en de kaart. Maar ... dat is een Nieuw-Zeelandse graad 2 en licht heuvelachtig is naar onze normen nog altijd een behoorlijke klim.

Een zigzaglijn op de kaart van Nieuw-Zeeland, die loopt van Opua in de 'Bay of Islands' aan de oostkust naar Horeke aan de 'Hokianga Harbour' op de westkust, dat is de Pou Herenga Tai of de Twin Coast Cycle Trail. Deze 87 km lange fietsroute in de regio Northland verbindt de oostkust met de westkust en brengt de fietser langs schitterende landschappen en spectaculaire uitzichten maar ook langs 200 jaar cultuur en geschiedenis.

Na een weekje golvende heuvels, groene weiden en cultuur-historische uitstapjes, is het nu toch echt tijd voor zee en zand. Dus gaat het richting Thames, een klein stadje gelegen aan de westkust van het Coromandel Peninsula, ook wel de Pohutukawa Coast genoemd naar de Pohutukawa boom met zijn karakteristieke rode bloemen, die hier overal aan de kust te vinden is. De boom kreeg terecht de bijnaam van 'New Zealand Christmas Tree', de bloei in december staat immers symbool voor de kerstvakantie.   

Nog steeds zonnig en zacht zomerweer en nog niks gemerkt van het wisselvallige klimaat met felle regens, waarvoor Nieuw-Zeeland toch gekend staat. Regenpak blijft dus (voorlopig) in de kast maar de zonnecrème gaat er dan weer vlotjes door. Ook als het bewolkt is, zijn de uv-stralen van de zon hier erg sterk dus smeren is de boodschap. 

Met stip op nummer 1, veruit de beste Nieuw-Zeelandse natuurattractie op het Noordereiland en wereldberoemd, dat zijn de 'Waitomo Glowworm Caves'. De regio Waitomo, dat is een bovenwereld en een onderwereld of zoals het Maori woord zelf zegt: wai = water en tomo = holte. Het landschap boven de grond is groen en heuvelachtig met veel rotsen en kliffen terwijl onder de grond honderden grotten, rivieren en beekjes zo'n half miljoen toeristen per jaar aantrekken.

Ook Auckland mag als daguitstap niet ontbreken op de lijst van 'things to do'. Gelegen op het smalste deel van het Noordereiland, is dit de grootste stad van Nieuw-Zeeland en met zijn meer dan 1,5 miljoen inwoners, goed als woonplaats van een derde van alle Nieuw-Zeelanders. Van en naar Auckland rijden is dus zo iets als de ring rond Brussel nemen: veel op- en afritten en een ingewikkelde verkeerssituatie met veel rijstroken en bekend bij ons Belgen: file tijdens de spitsuren!

Geslapen als een marmotje, geen last van een jetlag en klaar om aan de eerste echte vakantiedag te beginnen. Huisdier Croky vertrouwt het nog steeds niet: dat bezoek is blijkbaar blijven slapen en zit nu 's morgens ook aan 't ontbijt. Beter goed in 't oog houden!