Dichtbij.

Precies 2 jaar geleden (mijn laatste werkdag was 28 juni 2019) ben ook ik begonnen met blogs te schrijven. Dan pas, inderdaad! Na een druk ‘werkend’ leven met een druk ‘groot’ gezin, was er eindelijk tijd voor andere, nieuwe belevenissen en vooral tijd om te reizen en te schrijven, mijn grote hobby’s. Dat reizen is al behoorlijk gelukt, al heeft de coronacrisis in 2020 een dikke streep gezet door een aantal van mijn plannen. Geen reis naar Slowakije, geen citytrip Rome en de wandeltocht naar Compostela waar ik zo naar uitkeek, is weer uitgesteld naar ergens in 2022. Ondanks die tegenvallers, bleven er genoeg onderwerpen en bestemmingen over voor heel wat blogs.

Na de prettige mini-vakantie in Bouillon, gaat het richting Dinant. Neem zeker niet de snelweg maar ga binnendoor voor de mooiste route in een glooiend landschap. Weidse vergezichten, groene weiden en bos wisselen elkaar af. Langs de kronkelende weg liggen kleine dorpjes met leuke namen als Croix Blanche – soms met amper een tiental inwoners en, typisch voor deze streek, ook veel leegstand en vervallen gebouwen.

Wat heb ik hier naar uitgekeken! Op dringend verzoek van de kleinzoon - want ‘we moeten oma eens meenemen’ - plannen we een paar dagen weg, richting Bouillon in de Ardennen met de mobiliboom (leuker woord toch dan mobilhome). Quality time met mijn kleine bubbel en natuurlijk coronaproof met mondkapjes en desinfecterende handengel en alcoholspray, want dat hoort tegenwoordig tot onze standaard uitrusting.

Het gaat snel, de tijd. Het lijkt pas gisteren, de uitgestelde eindejaarsfeestjes, de digitale nieuwjaarswensen en intussen al meer dan een jaar in de ban van corona - het laat zijn sporen na. Dus daarom extra dankbaar voor het vroege lenteweer en de warme zon die een mens naar buiten lokt. Deze keer gaat het richting Lokeren waar 2 natuurgebieden, vlakbij het centrum, vragen om ontdekt te worden. Het Molsbroek, de Buylaersmeersen en een deel van het Verloren Bos zijn unieke stukjes natuur in het Waasland.

Jan De Wilde zong het jaren geleden al en dat is precies wat er nu ook weer gebeurd. Heel voorzichtig komt de nieuwe lente eraan!

Dit was ik in eerste instantie niet van plan, een blog over mijn thuiszitperiode tijdens de coronalockdown. Maar ik doe het dus toch. Gewoon om deze uitzonderlijke en (vaak) absurde periode niet te vergeten en om vast te houden wat deze periode mij geleerd heeft.