Nieuw-Zeeland.

Of simpel gezegd: hallo, Nieuw-Zeeland, hier ben ik weer, alive and kicking na 3 – niet altijd even leuke – coronajaren waarin contact met de andere kant van de wereld beperkt bleef tot videobellen en je elkaar voornamelijk in kamerjas en pyjama zag, aan het ontbijt of de avondthee. Wat op 7 januari 2020 eindigde met een ‘tot ziens’, krijgt eindelijk een vervolg en via een paar tussenstops vlieg ik opnieuw de halve aardbol rond naar Aotearoa of dat prachtige 'land van de lange, witte wolk' zoals de Maori het zo mooi zeggen.

Amper te geloven maar dit is ineens de laatste dag van een 5 weken durende vakantie. Straks terug het vliegtuig op richting België. Valiezen weer inpakken en natuurlijk met veel meer bagage terug dan op de heenreis. Gelukkig is er toch voldoende plaats voor alle souvenirtjes en geschenkjes en zit het gewicht nog net onder wat toegelaten is.

Een lekker lome sightseeing tour vandaag langs de westkust van de Firth of Thames. Zonder duidelijk plan, zonder duidelijk doel, gewoon rijden langs het water en stoppen waar het mooi is. Het weer zit niet echt mee. Het is koud en erg winderig maar dat kan snel veranderen in dit land - al meegemaakt. Warm jasje mee, water en snacks mee, Croky mee en vertrekken naar de eerste stopplaats Miranda (waar we een tijdje geleden kust- en watervogels gingen spotten).

Terug naar het stadje waar het eeuwig naar zwavel ruikt (of stinkt), Rotorua. Een paar weken geleden, op weg naar Whakarewarewa, wel langs het centrum gepasseerd maar te weinig tijd gehad voor een echt bezoek. Ook al zegt de 'Nieuw-Zeeland reisgids' dat het centrum van Rotorua ' ... is geen bezoek waard', toch zijn er genoeg bezienswaardigheden om een dagvullend programma op te stellen.

Een van de grootste bewoonde eilanden in de 'Hauraki Gulf' is Waiheke Island. Een ideale bestemming op een zomerse vakantiedag. Weer lekker vroeg naar de ferry terminal in Auckland voor de 40 min durende overzet naar Waiheke. Combi-tickets geboekt bij Fullers - overzet in combinatie met de Waiheke Island Explorer Hop-on Hop-off bus met gids want er is heel veel te ontdekken op het eiland.

Zo genoten van de 2-daagse fietstocht van alweer 4 weken geleden (The Twin Coast Cycle Trail) - daarom gezocht naar nog een fietsroute, die de moeite waard is, in 1 dag kan gereden worden en een moeilijkheidsgraad heeft van hoogstens 2. De 67 km lange Te Awa Cycleway lijkt ideaal.

Nieuw-Zeeland bezoeken en geen kiwi zien, kan uiteraard niet. Er is de Kiwi (met hoofdletter) als in 'inwoner van Nieuw-Zeeland', er is de kiwi als in 'fruit' en er is natuurlijk ook de kiwi als in 'vogel'. Alleen is deze laatste uiterst zeldzaam en dus beschermd, komt enkel in Nieuw-Zeeland voor, kan niet vliegen en leeft 's nachts. De kans om er eentje tegen te komen is dus bijzonder klein.

Happy New Year! Hier wordt al 2020 geschreven terwijl Vlaanderen de laatste uurtjes van 2019 verwerkt. Hier het eerste ontbijt van het nieuwe jaar - aan de andere kant van de wereld de eerste nieuwjaarsbrieven. Het is en blijft een merkwaardig gevoel!

Toch even moeten zoeken om een stadje te vinden dat én aan de kust ligt én nog vuurwerk geeft op het strand op oudejaarsavond. Omwille van de problemen, de overlast en de rellen op sommige plaatsen aan de kust de afgelopen jaren, is heel wat strandvuurwerk afgeschaft of vervangen door lichtshows. Maar het kuststadje Tauranga in de Bay of Plenty houdt nog vast aan de jaarlijkse traditie van vuurwerk, wel met start om 21u30 om het familievriendelijk te houden en aan de waterpromenade.

Ook dat is op bezoek in Nieuw-Zeeland. Naast een druk programma, zijn er ook gewone, simpele thuisblijfdagen.

De ene dag naar de landvogels, de andere dag naar de kustvogels en dus weer terug naar de Baai van Thames. Op amper een half uur rijden van Te Kauwhata, ligt een compleet ander landschap, gevormd meer dan 10.000 jaar geleden door de modder die achterbleef na de getijden van de zee en de afzetting van schelpen. Hierdoor ontstonden heel aparte strandbanken op de kusten voor Miranda.

Wie Nieuw-Zeeland denkt, denkt eilanden en dat zijn er een paar honderd. Er is niet alleen het grote Noorder- en Zuidereiland maar in de Hauraki Gulf, voor de kusten van Auckland, liggen alleen al zo'n 100 kleinere eilanden. Kiezen wordt dus moeilijk.

Behalve de al eerder bezochte 'Glowworm Caves', valt er in de Waitomo regio nog heel wat meer te  ontdekken dat, gratis en voor iedereen toegankelijk, op de wandelaar ligt te wachten. Van een gemakkelijke bushwalk door een klein natuurreservaat tot uitdagende tramping tracks, het kan hier allemaal en het is bovendien een erg goeie manier om op 1 dag heel wat te zien van dit ongewoon mooi stukje Nieuw-Zeeland.

Groot vraagteken waarom deze 'beauty' ontbreekt in de 5 Nieuw-Zeeland reisgidsen die ik doorlas. Gelukkig is onze 'local' wel op de hoogte van deze mooiste wandeling ever. Net geen 10 km lang, volgt het wandelpad de oevers van de Waihou River (gelegen in de Waikato regio) tot aan de Blue Springs.

Een beetje een raar gevoel op deze kerstdag - zomer buiten - lichtjes in de tuinen en versierde huizen en dennenbomen - naar het strand in short en op slippers. Want zo wordt Kerstmis hier bij voorkeur gevierd: met een barbecue op het strand!

Heel populair bij alle touroperators die rondreizen in Nieuw-Zeeland aanbieden en toch stond Cathedral Cove in eerste instantie niet op onze planning wegens te ver en niet haalbaar als daguitstap. De verhuis van Ann-Sophie en Kenny naar Te Kauwhata brengt de Coromandel en de oostkust nu wel een stuk dichterbij.

Vroeg, erg vroeg op weg - Wellington slaapt nog. Maar het is dan ook een lang eind terug naar het noorden - zeker als er nog een zijuitstapje naar New Plymouth ingelast wordt. Nu we in de buurt zijn (en wat is een omweggetje van 100 km) wil Ann-Sophie graag hun eerste echte woonplaats in Nieuw-Zeeland tonen en ik wil graag zien waar hun Nieuw-Zeelandse leven gestart is.

Vroeg vertrokken voor een bezoek aan Zealandia Ecosanctuary, een volledig omheind natuurreservaat in de wijk Karori. Het wordt een bochtige rit door de heuvels boven Wellington, langs houten huizen die af en toe erg Engels aandoen en door straatjes die zo steil zijn dat het een raadsel is hoe de bewoners aan hun huis geraken.