Een prachtige ochtend, een wondere grijsgele lucht die het water van de Río Umia in pasteltinten kleurt, de brug over en linksaf, het autovrije kleine centrum van Caldas de Reis in … dag 8 is goed begonnen voor een lange tocht van 23 km naar het historische Padrón. Het is druk op de weg met wandelaars, fietsers en mountainbikers, allemaal op weg naar Compostela dat steeds dichterbij komt en dat geeft extra energie!

Stempel gehaald, bagage klaar gezet en vertrokken, richting de oude binnenstad van Pontevedra, de smalle straatjes door en richting de Ponte do Burgo, voor een staptocht van 23 km naar Caldas de Reis. Een vroege fotostop bij het ‘64,500 km’-beeld herinnert ons aan de afstand tot Compostela. Een vlug binnenkijken in de automatenshop “The Way” leert ons wat een moderne pelgrim nodig heeft om in Compostela te geraken. Een kleine opgraving net voor de oude brug laat ons de resten bewonderen van de echte, antieke Romeinse brug uit de 1e eeuw.

Wakker geworden van het tikkend geluid van regendruppels op het verandadak van het buurthuis. Een blik door het raam bevestigt: het regen en de lucht is één groot grijs vlak. Dat belooft niet veel goeds voor vandaag. Gelukkig staat er een korte etappe op het programma. De afstand van Arcade tot Pontevedra bedraagt slechts 13 km en de ervaring van een regendag op de Camino wil je toch niet missen. Dag 6 van onze Camino Portugués wordt een wandeldag die begint met zachte oktoberregen aan de middeleeuwse brug van Arcade.

Fris met zo’n 18° en een grijze wolkenhemel (wat doen we aan: lange broek of toch dat makkelijke wandelrokje?). Niet meteen het meest zonnige begin van onze 5e caminodag, een dag met behoorlijk wat kilometers te lopen want Arcade, het eindpunt van deze etappe ligt op 23,6 km van ons beginpunt in O Porriño. Dat wordt beentjes invetten (letterlijk voor sommigen) en gaan!

De Camino brengt ons op dag 4 van Noord-Portugal naar het Spaanse Galicië, een voettocht van 21 km langs beekjes en riviertjes, door een natuurpark en over Romeinse bruggetjes. De route loopt van de ommuurde vestingstad Valença aan de ene kant van de Río Minho en het middeleeuwse Tui aan de overkant naar het industriestadje O Porriño in de Louriña vallei.

Niet gehaast vandaag. We doen het rustig aan want, in tegenstelling tot de helse tocht van gisteren, wordt de etappe van Cossourado naar Valença een makkie van amper 13 km. Dat geeft ons, na de wandeling, nog voldoende tijd om de ommuurde vestingstad Valença te bezoeken.  

Een vroege ochtend met een stevig ontbijt want op het programma vandaag: de eerste échte wandeldag van onze Camino Portugués en dat wordt, volgens het roadbook, meteen een stevige en uitdagende tocht. Van Ponte de Lima in 23 km naar Cossourado met inbegrepen, een steile klim en een behoorlijk ruwe ondergrond. Spannend, opwindend, verwarrend en een tikje irreëel, met een gezonde dosis stress beginnen we aan ons pelgrimsavontuur.

Dit wordt een lange nacht van vooral wakker blijven en wachten tot het ochtend wordt en de vlucht van Schiphol naar Porto vertrekt. Vandaag is het immers D-Day, de dag dat mijn (en die van mijn wandelmaatjes) Camino Portugués start met een nachtelijke taxirit naar Schiphol (de Belgische treinen bedachten net vandaag een staking!), een vlucht van 1.597,12 km naar Porto en een busrit van bijna 85 km naar Ponte de Lima, het startpunt van onze Camino.

Geen idee hoe en wanneer en waarom de ‘camino’ op mijn bucketlist is beland. Boek gelezen? Film gezien? Documentaire bekeken? Feit is dat wandelen naar Santiago de Compostela al heel lang een stille wens is. Zo’n wens die op de ‘ooit eens doen’-lijst terechtkomt en dan uitgesteld en uitgesteld wordt. Want hoe gaat dat in het leven? Je gaat studeren en dan werken, komt je man tegen, krijgt kindertjes en vindt jezelf jarenlang in het cirkeltje van huisje – boompje - beestje. En dan ga je met pensioen en zijn er ineens andere mogelijkheden en is er ineens tijd voor andere bezigheden en dan komt ook die camino weer kijken. Uitgesteld in 2020 en 2021 (wegens corona natuurlijk) maar 2022 zou mijn pelgrimsjaar worden!

Dit is waarom Slowakije met spoed op je bucketlist moet: om de schitterende hoge bergen, om de diepe donkergroene bossen, om de kilometers lange wandelpaden, om de meren en grotten en watervallen en canyons, om de kastelen en burchten, om de pittoreske stadjes en dorpjes, om de vele UNESCO sites, omdat het nog heel authentiek is, omdat het een veilig, superproper en supervriendelijk land is, omdat het nog goedkoop is … met andere woorden Slowakije is hét perfecte vakantieland en zeer geschikt voor een roadtrip. Daarom, nog een laatste blog, als afsluiter, met extra inspiratie voor een uniek en vrijwel onbekende landje.

Slowakije bezoeken betekent uiteraard ook de hoofdstad Bratislava bezoeken. Een ‘schoonheid aan de Donau’, zo wordt die hoofdstad genoemd en dat schept verwachtingen! Nog niet in ieders favoriete stedenlijstje, wat jammer is want Bratislava is gezellig, levendig, kleurrijk en hip, niet te groot, rijk aan architectuur en rijk aan geschiedenis en onze stop voor de komende 2 dagen.

In de kom van een ingestorte vulkaankrater, omringd door de beboste hellingen van de Štiavnické vrchy, ligt een (figuurlijk) gouden en zilveren stadje verstopt, met zo’n veelheid aan stedelijke en technische monumenten dat het in 1993 door UNESCO op de Werelderfgoedlijst werd gezet. Maak kennis met Banská Štiavnica, het mijnstadje in het zuiden van Slowakije, waar middeleeuwse geschiedenis en een verrassend natuurlijk (beschermd) landschap een ideale combinatie vormen voor een prettige daguitstap.

De naam laat het al vermoeden: voor een écht Slowaaks hooggebergte moet je in de Hoge Tatra zijn. De Vysoké Tatry heeft niet minder dan 25 toppen boven de 2.500 m waarvan de Gerlachovský Stít (2.655 m) en de Lomnický Stít (2.632 m) de hoogste zijn. De indrukwekkende granieten pieken, steile grijze rotsen, diepe ravijnen en turquoise bergmeren vormen een ruig maar zeldzaam mooi landschap met een bijzondere karakter. De Hoge Tatra werd in 1992 door UNESCO uitgeroepen tot biosfeerreservaat en een wandeling in dit oudste Nationaal Park van Slowakije staat dan ook in de top 10 van toeristische activiteiten. Met stip op nummer 1: de schilderachtige route van het ene bergmeer Štrbské pleso (1.346 m) naar het andere bergmeer Popradské pleso (1.494 m).

Serieus getwijfel – zouden we dit wel doen – maar na een geruststellend gesprek met de eigenaar van onze vakantiewoning, plannen we toch een daguitstap richting Oost-Slowakije, naar de 2e grootste stad van het land, gelegen op minder dan 100 km van de Oekraïense grens. Meteen de reden van het wel doen / niet doen. De verzekering dat Košice en omgeving volkomen veilig zijn, geeft de doorslag. Op naar het oosten van het land dat ons nu al helemaal betoverd heeft.  

Slowakije, dat is vooral een verhaal van bergen en wandelen. Die bergen vind je nergens mooier dan in het Nationaal Park Lage Tatra of het Národný park Nízke Tatry, groener, lager, uitgestrekter dan de Hoge Tatra en het schoonste natuurgebied van het land, volgens de Slowaken. Ontelbare grotten en diepe beboste valleien bepalen het unieke karakter van dit hooggebergte en met een beetje geluk, spot je een kudde gemzen. Met 4 toppen boven de 2.000 m (Ďumbier 2.043 m – Štiavnica 2.025 m – Chopok 2.024 m – Dereše 2.004 m) en 840 km aan goed gemarkeerde routes is de Lage Tatra populair bij wandelaars in de zomer en druk bezocht door skiërs in de winter. Elke zichzelf respecterende toerist, op vakantie in de Liptov regio, zet dan ook een wandeling in de Nízke Tatry op zijn programma. Doe zoals wij en ga meteen voor de meest bekende hike in Slowakije met de beste vergezichten ooit: de klim naar de top van de Chopok. 

Op de planning, een combinatie van het beste wat Slowakije te bieden heeft: traditie en cultuur in het groene kader van de Vel'ká Fatra of de Grote Fatra. Dat eerste, de traditie en de cultuur, zoeken we in een dorpje uit de 14e eeuw, hoog gelegen op een berghelling boven de Revúca-riviervallei en sinds 1993 opgenomen in de UNESCO Werelderfgoedlijst. Het tweede vinden we in het Nationale Park van de Vel'ká Fatra met zijn uitgestrekte bergweiden en grootse beuken- en sparrenbossen die over de berghellingen omhoog kruipen. Deze niet zo gekende en ongerepte streek biedt heel wat wandelmogelijkheden en deze is onze favoriet: de wandeling van Ružomberok naar Vlkolínec, een heel gevarieerde en ontspannende tocht van 15,5 km met een hoogteverschil van 535 m.

Geen bergwandeling vandaag. We blijven beneden, aan de voet van de Lage Tatra, in het midden van Slowakije voor een minicitytrip naar een middeleeuws mijnbouwstadje met een indrukwekkende geschiedenis: Banská Bystrica. Het ligt wat afgelegen, is omringd door bergen en staat zelden op een toeristische roadtrip. En dat is jammer want een bezoek aan het historisch centrum met zijn magnifieke gebouwen mag zeker niet ontbreken tijdens een Slowakijereis!   

Een druilerige frisse ochtend maar dat is nu eenmaal één van de kenmerken van de Westelijke Tatra waar in mei nog sneeuw ligt en juli de natste maand is. De koudste en meest vochtige regio van Slowakije maakt deel uit van 2 nationale natuurparken, het Tatra National Park op Slowaaks grondgebied en het Tatrzański National Park net over de grens met Polen. Sinds 1992 is de Westelijke Tatra ook een UNESCO biosfeerreservaat. Dit bijzondere gebied is een paradijs voor wandelaars met onwaarschijnlijke uitzichten op grillige rotswanden, kristalheldere gletsjermeren en klaterende bergstroompjes.