Dag 3 en meteen ook onze laatste dag citytrippen in Wenen. Terug naar de oude binnenstad want Wenen bezoeken zonder de Hofburg te bezoeken, kan natuurlijk niet. De Hofburg, dat is niet zomaar een paleis maar één van de grootste paleizencomplexen ter wereld met daarin de Keizerlijke Appartementen, het Sisi Museum, de Spaanse Rijschool, de Oostenrijkse Nationale Bibliotheek, tal van kunstmusea en nog veel, veel meer. 

Op het programma van dag 2 ontdekken we, net buiten het centrum, een totaal ander Wenen. Hier geen gotische kerken of pompeuze monumenten maar een Wenen waar kleur (Hundertwasserhaus), kermisplezier (Prater pretpark) en een zomers geel paleis (Schloss Schönbrunn) de hoofdrol spelen.

Een berichtje in een Instagram story, een avontuurlijke klimaatbewuste kleindochter en een oma die  graag op reis gaat, veel meer heb je niet nodig om op een frisse maandagavond in december naar Wenen te vertrekken met de Nightjet. Daar zitten we dan, valies mee, kussentje en dekentje mee, een tas vol lekkers mee en met een strak programma voor de komende 3 dagen.

Tweede poging om toch nog de beroemde Cuevas del Drach te bezoeken. Eerder deze week in de namiddag gesloten, op onze laatste ochtend in Mallorca hebben we meer geluk. Een van de populairste bezienswaardigheden van het eiland willen we echt niet gemist hebben.

Een bezoek aan wat het mooiste bergdorpje van Mallorca wordt genoemd, Chopin en Georges Sand achterna in een 14e-eeuws kartuizerklooster en ontdekken hoe het leven was op een 400 jaar oud landgoed, dit wordt een reis door het culturele verleden van het eiland, in een streek waar de bergen en de olijf- en amandelbomen regeren.

Een druk reisprogramma vandaag, dat ons van de Serra de Tramuntana en de noordkust (Sa Calobra) naar de Serra del Nord (Santuari de Lluc) en het meest noordelijke puntje van het eiland (Cap Formentor) brengt om te eindigen in de oude hoofdstad van Mallorca (Alcúdia).

Geen openbaar vervoer deze keer maar een minibusje om de rest van Mallorca te verkennen. Het wordt een rit naar het echte (geografische) middelpunt van het eiland, het dorpje Sineu, waar we kennis maken met het Mallorca dat tussen de bergen in het noordwesten en de kust in het zuidoosten ligt. Van Sineu gaat het richting de Serres de Llevant, een natuurgebied voor de zuidoostkust, met toppen tot 560 m, waarvan de heuvels, als losse delen, van elkaar verspreid liggen in het landschap. Een van die heuvels (of is dit al een berg?) is de Puig de Sant Salvador waar we op de top, op een hoogte van 509 m, een afspraak hebben met het klooster van Sant Salvador.  

Bus nr. 25 brengt ons vandaag naar het centrum van Palma, de hoofdstad van Mallorca maar ook de hoofdstad van de eilanden van de Balearen. De vroegere benaming Palma de Mallorca werd in 2016 officieel afgekort tot Palma. Dit wordt een verrassend stadsbezoek want de ‘kleine’ stad met iets meer dan 400.000 inwoners heeft een aantal onverwachte pareltjes in de aanbieding en dat had ik aanvankelijk niet verwacht.

Terug naar 1912, het jaar dat de eerste mahoniehouten trein van de Ferrocarril de Sóller van de hoofdstad Palma naar het 27 km verder gelegen Sóller reed. Vóór de bouw van de spoorlijn was Sóller eeuwenlang een erg geïsoleerd stadje. Een paar kilometer landinwaarts opgebouwd als bescherming tegen piraten en zeerovers, was het enkel de bereiken via de zee en de havenplaats Port de Sóller of via geitenpaadjes over de Coll de Sóller, een bergpas in de Serra de Tramuntana met een hoogte van 496 m.

Dé populairste zonbestemming in de Middellandse Zee is zonder twijfel Mallorca en neen, die stond niet op mijn bucketlist. Een eiland voor jonge zonnekloppers die overdag op het strand op hun handdoekje liggen en ‘s avonds gaan partyen. Echt niks voor mij. En toch werd dit één van mijn leukste en onverwachts boeiende vakanties.

Vakantie gaat altijd te snel en dit wordt alweer onze laatste dag in Bretagne. Voor die laatste dag hebben we het beste bewaard wat de Côte d’Émeraude te bieden heeft en dat is het kustpad of Le Sentier des Douaniers van Fort la Latte naar Cap Fréhel. Het wordt een wandeldag onder een stralende zon en een blauwe hemel in een landschap dat het label ‘Grand Site de France’ draagt.

Interessant genoeg voor een daguitstap of willen we hier enkel de bekende Bretoense pannenkoek gaan eten? Wat opzoekwerk leert ons dat Rennes ook de stad is van de zowat grootste voedingsmarkt in Frankrijk en er is een historisch centrum met genoeg vakwerkhuizen voor de onmisbare mooie foto’s. Trouwens, een bezoek aan de belangrijkste stad van de regio mogen we zeker niet missen!

Een zonnige dag en nog steeds in Bretagne. Tijd dus om de bekende en onbekende plekjes van Saint-Malo te gaan ontdekken. Want als je in Bretagne bent, mag de ommuurde havenstad met zijn zeeroversverleden niet ontbreken in je vakantiedraaiboek. En rij je toch die richting uit, combineer je stadsbezoek dan met een wandeling langs de Rochers Sculptés van Rothéneuf.

Dit wordt een dag op blote voeten met maar één ding te doen: genieten en ons verwonderen. Wat is er dan zo speciaal aan de uitstap van vandaag? Wij stappen in de voetsporen (als die er nog zijn, ergens in het zand) van de pelgrims die al tijdens de middeleeuwen de baai van de Mont Saint-Michel overstaken, op blote voeten, als boetedoening. Honderden jaren later en ook op blote voeten, voelen we ons toch een beetje pelgrim, op weg naar dat wonderlijke bouwwerk in een al even wonderlijke baai. De ‘boetedoening’ blijkt uitzonderlijk plezierig, fascinerend, uitdagend maar vooral behoorlijk vermoeiend te zijn!  

Wat op het ideeënlijstje stond: Saint-Malo verkennen, 7 km doorrijden naar Rothéneuf en Les Rochers Sculptés en daarna langs de kust, een stop aan het uitkijkpunt Pointe du Grouin om de dag te eindigen in het oesterstadje Cancale, amper 4,5 km verder. Op die manier zagen we al het moois van de eerste (of laatste – afhankelijk van waar je komt) kaap van Bretagne op één dag. Dachten wij … tot we op de site van Tourisme Bretagne lazen dat Cancale aan de GR 34 ligt (juist, die uit onze dromen!) en dat een stukje van die route helemaal naar Pointe du Grouin loopt. En je raadt het al, het plan van ons ideeënlijstje was snel veranderd, we wandelen nu dus naar de uiterste rotspunt van Bretagne!   

Ook deze dag begint met een grijze lucht en regen. Dus doen we rustig aan met klaarmaken en picknick inpakken. En ja hoor, wat dacht je? Net voor de middag wordt het, naar goede gewoonte, weer een echt zonnige dag! Op het ideeënlijstje staat de kuststad Dinard, voor de ligging in een baai aan de Côte d’Émeraude, voor de mooie villa’s en voor de kustwandelingen. Niet te warm en een beetje wind, dit is een ideale dag voor een beetje zee en een beetje huizen kijken.

Jaren naar uitgekeken, tal van documentaires gezien over deze merkwaardige plaats op een rotspunt aan de monding van de rivier de Cuesnon … een bezoek aan de Mont Saint-Michel is daarom hét hoogtepunt van onze Bretagnereis. Al ligt dat hoogtepunt eigenlijk nog net in Normandië, eeuwig twistpunt tussen beide regio’s!

Een grijze, miezerige dag en het weerbericht voorspelt niet veel beters. Het wordt dus geen natuurwandeling maar een cultuurwandeling – met regenjas en paraplu. Behoorlijk impulsief beslist en vertrokken zonder reisgids, zonder stratenplan en zonder check waar er parkings zijn (maar er is nog altijd Google Maps): het wordt dus een dagtripje naar Dinan. Een klein charmant stadje, oppervlakte amper 8,71 km², met veel vakwerkhuizen uit de middeleeuwen. Dat is het uitgangspunt. De rest gaan we ontdekken.