HET BEGIN
Wat vorig jaar nog niet meer was dan een rap gezegd zinnetje: "Als ik op pensioen ben, ga ik naar Nieuw-Zeeland!", is over enkele dagen een grote realiteit. Ticket al een paar maanden geleden geboekt, internationale pas aangevraagd en afgehaald, extra ziekteverzekering in orde gemaakt, visum aangevraagd en gekregen (een NZeTA - online aan te vragen), bank verwittigd en Nieuw-Zeelandse dollars besteld.
Berg- en wandelschoenen zijn ingelopen en staan vertrekkensklaar, afgeborsteld tot er geen stofje meer aanzit want Nieuw-Zeeland wil geen buitenlandse modder of vuil in het land uit angst voor vreemde insecten of landbouwziektes. Ook de wandelstokken hebben een sopje gekregen want die vallen onder dezelfde modder- en vuilregels. En omdat het aan de onderkant van de wereldbol bijna zomer is, liggen de topjes en shortjes in stapeltjes klaar.
Dit wordt geen gewone vakantiereis maar een heel speciale familiereis: de eerste keer op bezoek bij mijn geëmigreerde jongste dochter en schoonzoon.
Ik ken hun Nieuw-Zeelandse huis en Croky, het nieuwe huisdier. Ik ken alle plekken waar zij rondlopen ginder op het Noordereiland. Ik ken hun werkplek en hun collega's maar enkel van foto's of filmpjes en verhalen. Spannend om hun Nieuw-Zeelandse leven de komende 6 weken ook echt te zien en te beleven. Natuurlijk zijn er ook uitstapjes gepland en met alle tips en hun inside ervaring, wordt de lijst van 'wat we gaan zien', alsmaar langer.
Aftellen dus naar zaterdag 30 november voor een reis over een afstand van deur tot deur van 18.316 km of zo'n gezellige 23 uren vliegen naar Auckland (niet goed voor het klimaat, sorry, maar te ver met de fiets), en met (gelukkig) een tussenstop van 4 uur in Dubai.
Dit verhaal gaat dus nog even verder ... aan de andere kant van de wereld!
HET VERTREK
En dan is het eindelijk zover: de grote vertrekdag! Koud, amper 8 graden, grijs en bewolkt maar al gekleed op de zomerse temperaturen van zo'n 18.000 km verder en uit voorzorg toch maar een plastic zakje over de wandelschoenen getrokken zodat er zeker geen Belgische modder meereist. Natuurlijk veel te vroeg op de luchthaven en natuurlijk toch wel spannend: eerste keer buiten Europa, eerste keer zo'n lange vlucht met overstap, eerste keer in zo'n giga vliegtuig.
De vlucht naar Dubai met een Boeing 777 van Emirates is op zich al een extra vakantiebeleving: de on board camera's waardoor het opstijgen, de vlucht en het landen vanop de eerste rij kan gevolgd worden - het ICE entertainmentsysteem met honderden films, series, tv-kanalen, nieuwszenders, sportzenders, games, cd's - de continu aangeboden warme en koude drankjes en snacks en het heerlijke avondmaal van voorgerecht, salade, brood, keuze uit 2 hoofdgerechten, nagerecht en koffie of thee.
De bijna 7 uur durende vlucht is zo voorbij en de wachttijd van 4 uur in Dubai is mooi meegenomen want Dubai Airport is vooral erg groot en erg druk en voor wie er van houdt: erg blinkend en erg goud 😊. 3 handbagagecontroles, een vraag aan het zeer vriendelijke en behulpzame personeel waar gate F zich bevindt en een busrit van 20 minuten naar terminal 3 maar daar staat dan eindelijk de Airbus A380 (ook van Emirates) al te wachten. 2 verdiepingen hoog, iets meer dan 500 passagiers, een heuse bar, een loungeruimte, alles om je tijdens de lange vlucht op te frissen, het gekende ICE systeem en de verrukkelijke maaltijden, dit vliegtuig is werkelijk een wauw ervaring en maakt de bijna 17 uur durende vlucht naar Auckland toch nog best te doen.
Al is het een bevreemdend gevoel om de tijd op de vluchtschermpjes vooruit te zien lopen telkens er een tijdzone gepasseerd wordt want bij de landing is het onze Belgische tijd + 12 uur.
DE AANKOMST
KIA ORA! Welkom in Nieuw-Zeeland! Douanecheck van visum en pas, een vlotte maar toch wel grondige controle van schoenen en wandelmateriaal, een snelle blik op de meegebrachte Belgische chocolade, cocktailnootjes en bolognaise chips, en daar is dan eindelijk de eerste echte knuffel van dochterlief na bijna anderhalf jaar. Wat doet dat goed! De vakantie kan al niet meer stuk en het eerste ritje op Nieuw-Zeelandse bodem van de luchthaven naar Te Kauwhata (het kleine boerendorp waar dochter Ann-Sophie en schoonzoon Kenny wonen) is al meteen van wauw en wauw en wauw ... terwijl er blijkbaar nog "niks" te zien is.
Zacht weer, veel groen, erg heuvelachtig, hoge blauwe lucht en andere wolken, kleine lage huisjes die kriskras in het landschap liggen, Croky de papegaai die de nieuwe bezoeker maar argwanend bekijkt en supermarktpersoneel dat de boodschappen inpakt ... een eerste kennismaking met de New Zealand way of life en ongemerkt zit de eerste dag er al op.
Reactie plaatsen
Reacties