Een zachte lentedag, eind april. De lucht een onbestemd soort grijsblauw. Afspraak met de kleindochter voor een wandeltocht langs bossen, kreken en kanaaltjes in onze eigen mooie Waaslandomgeving. Ooit een bosrijk gebied met moerassige grond tussen slikken en schorren. Weinig bevolkt, geen steden. Nu niet meer zo bosrijk, drukbevolkte steden, kleine en grote bedrijven maar daartussen nog steeds heerlijke plekken pure natuur waar een mens in alle rust kan genieten.
Rugzak ingepakt. Water, een gezonde appel en een lekkere granenkoek mee, wandelschoenen aan, klaar om de Moervaartvallei te ontdekken, dat groene gebied in het noorden van Oost-Vlaanderen tussen Stekene en Gent. Plant en dier worden hier beschermd door het Europese Natura 2000 en de ganse streek met 300 km aan wandelpaden staat op de wachtlijst voor een erkenning als UNESCO Global Geopark. Waardevol en vooral schitterend erfgoed aan de achterdeur. Voor schone dingen moet een mens niet ver gaan.
① HET HEIDEBOS
De carpoolparking naast de rumoerige E34-snelweg in Moerbeke (Molenstraat 8) is niet meteen het leukste startpunt en de betonbaan is ook niet de leukste wandelondergrond. Een gezellig wandelmaatje die de oren van je kop kletst is dan een zegen. Stap – stap – babbel – babbel en die vervelende eerste kilometers zijn voorbij zonder dat je het goed beseft.
Eindelijk een zandweg onder onze voeten en een groen bladerdak boven onze hoofden. De dieppaarse bloemen van de judaspenning zijn een kleurrijk welkom: dit is het Heidebos. Niet echt heide, niet echt bos, je krijgt hier een beetje van alles. Jonge berkenbomen - hun stammetjes als gestreepte wit-zwarte zebra’s, hun kroon met frisgroene blaadjes – staan op een kluitje bijeen in het lentegras.
Statige oude beuken, sprietige nieuwe scheuten en dennen wiegend in de lentewind volgen het wandelpad waar houten hekken de Galloway runderen (die we niet tegengekomen zijn) binnen de perken houden.
Grasland, heideland, bloeiende brem en een massieve rustbank, houten vlonders over drassige weggetjes, een kunstwerk van boomstammetjes (de niet-eetbare soort!), wat een heerlijk wandelgebied waarvan het afwisselende landschap ons bij elke volgende meter blijft verbazen!
② DE MOERVAART
Het bos uit en langs pas ingezaaide velden en grote lappen weiland gaat de route richting de Moervaart, een erfenis van de abdij van Boudelo die begin 14e eeuw dit kanaal liet graven. Ooit was het hier druk met kleine schepen die turf en suikerbieten vervoerden. Nu schuiven kano’s en kajaks in een gezapig tempo langs. De industriële bedrijvigheid van weleer heeft plaats gemaakt voor toertjes met plezierboten.
Fietsende fietsers en wandelende wandelaars genieten gratis mee als toeschouwers.
Wat, onveranderd, al eeuwen zijn diensten aanbiedt, is de Kalvebrug, beschermd erfgoedmonument, die ons van de ene kant van de Moervaart naar de overkant brengt waar verdwaald koolzaad een zonnig gele oeverstreep vormt. Nog net zichtbaar tussen de lange afhangende takken van een treurwilg, staart een reiger roerloos naar een prooi. Een eindje verder ontdekken we er nog eentje, in het riet langs de waterkant. We gaan er warempel van fluisteren!
Moeder en vader eend profiteren van het zachte weer om de kleintjes zwemles te geven. Een koppel Canadese ganzen dobbert lui op het water en geniet, net als wij, van de rust en de stilte. Enkel de vogels laten zich horen in dit open en vlakke land van de Reepkens dat, in al zijn eenvoud, toch wonderschoon is!
Stoere knotwilgen vormen een lange rechte rij langs het jaagpad en wijzen ons de weg naar die andere ijzeren ophaalbrug, de Overledebrug, die net als zijn maatje ook tot het beschermd Vlaams erfgoed behoort. Gelukkig moeten we geen tol meer betalen zoals in de 18e eeuw om de brug over te wandelen!
③ DE LANGELEDE
Een bocht in de Moervaart leidt naar een klein zijkanaaltje, de Langelede. Ook al uitgegraven in de 14e eeuw, met de hand dan nog wel! De turf- en zandsloepen zijn allang verleden tijd en waar de trekpaarden zwoegend hun last voorttrokken, lopen wij nu gezellig te wandelen.
Een kapelletje en een picknickbank, de ideale plek voor een middagpauze. Zelfgesmeerde boterhammetjes smaken nog zo lekker in de openlucht en krijgen meteen de allure van een sterrenlunch!
De brug over, nog steeds langs de kaarsrechte Langelede. Hier geen open panorama of schitterende vergezichten, we zijn even terug in de bewoonde wereld tot we linksaf de Bosstraat inslaan. Klinkt goed!
④ HET KLOOSTERBOS
De laatste huizen achter ons en daar zijn ze terug, de uitgestrekte groene lappendekens en de bomen op een rij aan de horizon. Een modderig paadje in, langs een paardenwei en drassig moerasland, langs idyllische plattelandshuisjes en roze minibibliotheekjes … alleen geen bos te zien. Blijkbaar ligt dat in lapjes verspreid en was het, een paar eeuwen geleden, geen bos maar heide. De bomen kwamen later en worden nu opnieuw gekapt zodat het oorspronkelijke natuurlijk landschap de ruimte krijgt om te herstellen.
Stil is het hier en rustig, zo zonder 21e-eeuwse drukte. Tijd gaat hier een stukje trager en stress moet nog uitgevonden worden.
⑤ OVERSLAG
Een omweg door de modder en het slijk van pas omgeploegde akkers (help, waar is de route en waar zijn de knooppuntnummers?) doet ons op het pittoreske dorpsplein van Overslag belanden. De ene voet nog in België, de andere voet al een stuk in Nederland, Overslag is een echt grensdorp. Klein (slechts 250 inwoners), gezellig en met een schatkist vol fantastische verhalen over smokkelaars en grenspalen (zo vertelt een buurtbewoonster die jammer genoeg geen tijd heeft voor meer details en uitleg).
Begeleid door hoge bomen links en recht van de smalle rijbaan lopen we Nederland in, richting het polder- en krekengebied.
⑥ DE MOERBEKEPOLDER
Dat vlakke land, dat weidse polderland ligt uitgestrekt in al zijn pracht voor en naast en achter ons. Keurig geploegde zachtbruine akkerveldjes, lange rijen bomen als soldaten op wacht, hoge luchten vol belofte over een warme lentedag … wat een heerlijke omgeving!
Net voorbij de Rode Sluis staat onze voet terug op Belgisch grondgebied en zijn we helemaal klaar voor de laatste kilometers van onze tocht.
⑦ DE GROTE KREEK
Een wandeling van de ene grote waterplas naar de andere, van de Grote Kreek naar de Pereboomsgatkreek, langs wuivend riet, paardenbloemen en witte dovenetel, over houten bruggetjes waar de glinstering van zonlicht in de kreek weer een mooie foto oplevert en het einde aankondigt van een lange (25,36 km in totaal) maar heel afwisselende wandeldag!
Reactie plaatsen
Reacties