Voor avonturiers en natuurliefhebbers die op zoek zijn naar een ongerepte en authentieke reiservaring, is Eastland dé ultieme bestemming. Het minst bevolkte deel van Nieuw-Zeeland, gelegen aan de oostelijke kust van het Noordereiland, biedt een mengeling van ongerepte stranden, uitbundig groene heuvels, een actief vulkanisch eiland en heel wat locaties met een historische en culturele betekenis. Een roadtrip langs de kusten van Eastland is meer dan een reis; het is een betoverende ‘off the beaten track’ ontdekkingstocht door een vergeten paradijs.

Dag 1: van Raglan naar Wainui

Koffers gepakt, Croky de papegaai in zijn reiskooitje gestopt, auto getankt, klaar voor een rit van 250 km via State Highway 1 (SH 1), SH 29 en de Pacific Coast Highway – van de Waikato regio naar de Bay of Plenty, voorbij Hamilton en de Waikato rivier, de Kaimai bergketen over, richting de Oostkust met kuststeden als Mount Maunganui, Tauranga, Papamoa Beach, Maketu, Whakatane en Ohope.

En het belooft een warme en zonnige dag te worden met een lichtblauwe hemel waar mistlaagjes als delicate tule overliggen.

Tot de kliffen van Maketu rijden we door bekend gebied om dan een vlug zijsprongetje te nemen naar het binnenland, naar Te Puke. Daar groeien, achter hoge hagen en in uitgestrekte boomgaarden, de frisse zoetzure vitamine C-bommetjes (de kiwi’s, gele en groene, jawel) aan lange slingerende klimplanten (zie blog over de Bay of Plenty). Terug naar de kust (was dat niet een liedje en de titel van een spannende film?) met de blauwe oceaan en de witte zandstranden aan onze linkerkant, wuivende pluimstaarten van de toetoe grassen en strakke hoge kalkstenen kliffen aan onze rechterkant.

WHAKATANE

Een nieuw stuk Nieuw-Zeeland om te ontdekken, altijd spannend tot het bord Whakatane een belletje of eigenlijk een heuse batterij alarmklokken doet luiden. Tegenover dit stadje ligt namelijk het vulkaaneiland White Island, gevormd door de enige in Nieuw-Zeeland actieve vulkaan. ‘Te Puia o Whakaari’ mag dan wel voor de Maori als een geliefde voorouder zijn en in veel verhalen en legendes uit de regio een rol spelen, die ‘dramatische vulkaan’ deed op 9 december 2019 zijn naam eer aan en zorgde effectief voor een dramatische explosie met 22 slachtoffers. Sindsdien is White Island verboden terrein voor toeristen en is het enkel vanuit de lucht, vanop een boot of vanaf de kust te bewonderen.

Niet getreurd, er zijn genoeg uitkijkpunten langsheen de oostelijke Bay of Plenty waar je in de mistige verte de driehoeksvorm van het eiland, bekroond met witte stoomwolken, kan zien:

↣ Nga Tapuwai O Toi walkway – die is jammer genoeg nog steeds gesloten nadat extreme regens en modderstromen in oktober 2023 een groot deel van het pad hebben vernield.

↣ Kohi Point Walkway – een makkelijk en korte wandeling van 2,8 km die begint in het centrum van Whakatane aan The Rock Pit Gym (achterkant van Pohaturoa Rock – Canning Place). Links van de gymzaal neem je de trappen naar boven naar Hillcrest Road en Seaview Road tot het bordje ‘Nga Tapuwaea Toi Walkway’ verschijnt aan de linkerkant. Vanaf dat punt wandel je naast en over de Wairere Stream op aardeweggetjes en afwisselend door struiken en bosjes met korte houten trappen om de hoogteverschillen te overbruggen.

Een welkome variatie op het thema ‘autozitten en autorijden’ met een goed uitzicht op White Island als bonus!

WAINUI

Snel wat boodschappen inslaan in het drukke en levendige Whakatane om dan aan de laatste 16 kilometers voor vandaag te beginnen: voorbij Ohope, een klein vakantieparadijs met een vlak strand dat nooit verder weg is dan 3 stappen, langs de lagune van Ohope Beach met zijn grillige inhammen om uiteindelijk een gravelweg in te duiken die daalt en stijgt en eindigt bij een verbouwde schuur tussen de mandarijnenbomen. Omringd door steile heuvels en weidelanden vol luie schapen wordt dit ons logeeradres voor 1 nacht.

Dag 2: van Wainui naar Waihau Bay

Een ochtendscenario dat zich de komende dagen nog zal herhalen: opstaan, douchen, ontbijten, koffers inladen, route en stops overlopen. Ons einddoel vandaag: Waihau Bay, een heerlijk trage rit van slechts 135 km met een aantal leuke en mooie en interessante stops.   

NUKUHOU SALTMARSH

Na 2,5 km maken we al een eerste uitstapje naar het Nukuhou Saltmarsh, gelegen aan de Pacific Coast Highway (afrit links naar Burke Road – wegwijzer Saltmarsh lookout). De korte wandeling van 2 km over een houten vlonderpad is een perfecte gelegenheid om kennis te maken met een bijzonder ecosysteem. Waar de Nukuhou River uitmondt in de Pacific Ocean is door de getijdenstroom een zoutmoeras ontstaan. In die ondiepe modderige zoute omgeving bloeit en groeit een unieke flora en fauna. Zeldzame moerasvogels zoals de roerdomp, de geelbandral en de varengrasvogel hebben alvast een fijn plekje gevonden om te nestelen tussen biezen en grassen.

KUTARERE

We blijven de Nukuhou River nog een hele tijd volgen tot de afslag naar Opotiki en Gisborne waar de rivier rechtsaf gaat en wij linksaf. Tot Kutarere gebeurt er weinig. In het stille landschap met heuvels als een groene skateramp is drukte een onbekend woord. Met 3,3 mensen per km² in dit district loop je elkaar ook niet zo gauw in de weg. Toch merken we een oud wit kerkje op en een vrij grote marae (Maori gemeenschapshuis) met kunstig houtsnijwerk. Er is zelfs een ‘Kutarere School’, voor de kindertjes van die 15 inwoners.  

Een zeldzame boerderij, een kiwiboomgaard op een hoge heuvel, uitgestrekte moerassen, grote kuddes zwart-wit gevlekte koeien op het vlakke grasland … en daar hebben we de golven van de Pacific weer onder een helblauwe lucht met amper een wolkje.

OPOTIKI

Aangekomen in Opotiki en dat is in 4 woorden: een teleurstellend klein stadje. Eromheen is geen optie want een alternatieve weg is er niet. Voor fervente fietsers betekent Opotiki natuurlijk wel de startplaats van de Motu Trails, fietsroutes die behoren tot de ‘Great Rides of New Zealand’. Wie een waaghals-avontuur wil, kan in het Opotiki Visitor Centre een georganiseerde raftingtocht boeken op de Motu River.

 Voor ons is enkel de supermarkt interessant om onze stock van snacks en drankjes aan te vullen en dan, snel richting de kust, de grasgroene duinen en de streepjes blauwe zee. We zien smalle bruggen over riviertjes die, moe van de reis, zuchtend de zee inlopen. We passeren kleine dorpjes met een handjevol huizen, een paar verlaten picknickplekken en eindeloos lange stranden met White Island en zijn rokende vulkaan als een dreigende wachter aan de horizon.

HAWAI

Eastland is niet alleen een geïsoleerd stuk Nieuw-Zeeland met weinig bewoning, het is ook duidelijk Maori land met historische wortels die diep en vast in de zanderige bodem verankerd zijn. Meer dan de helft van de inwoners in de East Coast area is Maori en spreekt dagdagelijks de Maori taal. En om ons helemaal onder te dompelen in een cultureel Maori badje voert de Pacific Coast Highway ons, van het kleine dorp Hawai tot aan Cape Runaway, door het grensgebied van de Te-Whānau-ā-Apanui stam. Let daarom goed op aan een strandtoegang want vaak staan er bordjes met de mededeling dat het gebruik van het strand een gunst is die je wordt verleend door de Maori eigenaars.

Van die gunst gaan we effe lekker genieten met een wandelingetje over een woeste zandvlakte, bezaaid met drijfhout dat voor creatieve taferelen zorgt.

MARAENUI

Waar de weg in zwierige bochten naar boven kruipt, is op de top van Maraenui Hill een uitkijkpunt met panoramisch zicht over de kust. Vanaf 198 m hoogte en op een heldere dag heb je hier een 90 graden beeld van Opotiki tot Te Kaha en Cape Runaway. Zeker stoppen op deze lookout! Het strand zelf is enkel te bereiken over privaat land en is rotsachtig en steil. Sorry zonnekloppers, niet geschikt voor jullie!

Tijdens de afdaling spelen zee en rotsige heuvels verstoppertje aan de linkerkant van de kronkelende baan. Zo zie je het blauwgroene water, zo zie je het niet.

Maraenui dorp stelt niet veel voor, een vaststaand gegeven doorheen Eastland, maar de aanwezigheid van 2 marae (een oude op de heuvel aan de snelweg, een nieuwe beneden op het strand) versterkt het verhaal van de hechte band tussen dagelijks leven en traditionele cultuur.

MOTU RIVER

Na Maraenui dwingt de monding van de Motu River ons een eind het binnenland in, naar de enige brug over deze ‘machtige’ rivier. Je zou het niet zeggen als je de kalme stroom aan de kust ziet maar de Motu River is een wilde rivier waarvan de bron hoog in het bergachtige landschap van het Gisborne District ligt.

Geen rustig peddeltochtje op de Motu River maar wildwaterrafting, een adrenalinekick voor zij die van sensatie en avontuur houden. De (beschermde) Motu River, die door steile kloven met talloze stroomversnellingen loopt, zorgt voor een onvergetelijke ervaring in een gebied dat bekend staat als 'Wilderness Zone'.

Wij zijn tevreden met het schone uitzicht dat traag aan het autoraam voorbijglijdt. De rivier is in deze kustvlakte immers een breed uitgesmeerde streep water tussen beboste groene heuvels voor hij verdwijnt in de oneindige oceaan.

OMAIO

Als een voorzichtige slang sluipt de Pacific Coast Highway pal langs de kust om ons te trakteren op een doorlopende film van schitterende strandtaferelen. Jammer dat er erg weinig stopplaatsen zijn en erg veel omheinde kuststroken.

Omaio, niet groter dan een zakdoekje, heeft gelukkig aan de vermoeide reiziger gedacht en wat tafels en banken neergezet aan het strand met zicht op … stellingen en schuttingen waarachter de prachtige marae van Omaio wordt gerenoveerd. Lunchen op een bouwwerf staat niet op ons vakantielijstje. De zoektocht naar een gezellige pauzeplek wordt vervolgd.

TE KAHA

En die pauzeplek vinden we verderop in Te Kaha, na een ritje van 15 km langs nog meer geweldige stranden en nog meer magnifieke marae.

Tussen baan en oceaan, op een dekentje in het groene gras onder de pohutukawaboom, zitten wij als volleerde frigoboxtoeristen te smullen van dik belegde broodjes. Het smaakt!

Een wandelingetje over het strand, onze batterijtjes flink opgeladen, door naar onze voorlaatste stop op deze nog steeds zonnig dag.    

RAUKOKORE

Waarschijnlijk één van de meest gefotografeerde plaatsen aan de East Coast is het simpele witte kerkje van Raukokore. Op de lijst van ‘101 must-do’ sites in de Gisborne regio is de anglicaanse ‘Christ Church’ uit 1894 een opmerkelijk gebouwtje, niet zozeer omwille van de architectuur maar omwille van de pittoreske ligging. Dit geklasseerd historisch gebouw, op een klip aan de rand van Papatea Bay, biedt een adembenemend uitzicht op de Stille Oceaan. Op elke hoek wacht een verrassend beeld dat vraagt om een foto. Het geluid van de golven die, af en aan, beneden over het strand rollen kunnen we niet vastleggen. Ze zorgen wel voor een sfeer van vrede en rust die over deze plek lijkt te zweven.

Omringd door een grasveldje, een keurig wit hek, een verstild kerkhof en een paar strakke Nordic Pine bomen is het kerkje, in al zijn charmante eenvoud, als het ware een symbool van het historische en spirituele Nieuw-Zeeland.

WAIHAU BAY

Gelegen op een punt in de baai met dezelfde naam is Waihau Bay ienie mienie petieterig klein. Er zijn 2 straten met behoorlijk chique strandhuizen en dure boten, in ferm contrast met een aantal armoedige woninkjes met een roeibootje voor de deur. En dan heb je natuurlijk de General Store and Café. Deze ouderwetse kruidenierswinkel begon zijn leven in 1870 als Post Office. In de loop der jaren werd het postkantoortje uitgebreid met een garage, een bandencentrale en een informatiecenter. Behalve koffie en ijs en frisdrank, kan je er ook een ontbijt en lunch en takeaway krijgen. Zelfs kampeerbenodigdheden en lpg-gasflessen staan op de menukaart. Een bezoekje waard want dit is een ervaring met een glimp van het ‘echte’ Nieuw-Zeeland! Die ervaring levert ons een ijsje en lekkers en een brood op. En veel bekijks van de ‘locals’!

Laatste to do voor vandaag: op zoek naar onze slaapplek. Die ligt een eindje buiten het dorp, tegen een heuvel aan en verscholen achter een tropische tuin. Met een fantastisch zicht op de oceaan. Dat wordt nog een avondwandelingetje langs een rotsig strand met lieflijke felrode bloemen en vreemd gevormde pohutukawa’s.

De gouden zonsondergang betekent het einde van deze 2e roadtripdag met als hoofdrolspelers: ongerepte stranden, magische kusten en indrukwekkende marae.