Dit belooft een onvergetelijke roadtrip te worden naar een bestemming in Northland die je echt niet mag missen. Dit wordt gegarandeerd een tocht vol avontuur, natuur en historie. Op de reisplanning vandaag: Cape Rēinga. Deze overweldigende plek, gelegen op het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland waar de Tasmanzee en de Stille Oceaan samenkomen, is het synoniem van adembenemende uitzichten met een diep culturele betekenis.
Een 100 % toeristische topper met een paar 100.000 bezoekers per jaar en overvolle parkings in het hoogseizoen en toch is niet Cape Rēinga maar North Cape met de Surville Cliffs het absolute noordelijkste punt. Ondergebracht in een beschermd natuurreservaat ligt dit gebied 30 km meer naar het oosten. Praktisch onbereikbaar en niet toegankelijk voor publiek wordt een groot deel van North Cape gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek naar unieke en bedreigde flora en fauna. En dus kreeg Cape Rēinga en zijn iconische vuurtoren de hoofdrol in de toeristische film over het noordelijkste punt van Nieuw-Zeeland.
In Māori tradities is Cape Rēinga één van de meest mythische plaatsen in het land. ‘Te Rerenga Wairua’, de Māori naam voor de kaap, betekent zoveel als ‘het vertrekpunt van de geesten van de overledenen’. Volgens de legende beginnen de zielen van de doden vanaf hier immers aan hun spirituele reis naar Hawaiki, het thuisland van hun voorvaderen. Langs de wortels van de 800 jaar oude pohutukawaboom, over de onstuimige golven waar 2 zeeën elkaar raken, met een laatste stop op Three Kings Islands voor een laatste vaarwel glijden ze de zon en hun rust tegemoet.
En wij, wij glijden het blauwe autootje in voor de lange tocht naar die bijzondere kaap.
Interessante weetjes:
* Rēinga is het Māori woord voor onderwereld.
* Cape Rēinga staat op de voorlopige UNESCO Werelderfgoedlijst, in afwachting van goedkeuring.
De route
Onder een grijze wolkenhemel, een typische niet-zonnige zomerdag dus, vertrekken we uit Waitangi (zie vorige blog) voor een rit van 3 uur waarvan elke kilometer de moeite waard is. Omdat genieten en zoveel mogelijk zien de bedoeling is, hebben we de afstand in 2 gedeeld:
Waitangi – Kaitaia en Kaitaia – Cape Rēinga.
↣ Waitangi – Kaitaia
State Highway 1, die zich helemaal van Bluff in het diepe zuiden naar Cape Rēinga in het verre noorden slingert, passeert voorbij uitgestrekte meren, kronkelende riviertjes onder witte houten bruggen, groene weilanden en glooiende heuvels met lui grazende koeien. De weinige dorpjes aan de snelweg zijn piepklein met hoogstens een marae (een Māori gemeenschapshuis), een schooltje en een simpele winkel, die ze hier een dairy noemen.
In de buurt van Mangamuka rijden we in slangenbochten naar omhoog, door het wilde bosgebied van het Mangamuka Scenic Reserve bekroond met een weelderig groene top. Aan de overkant wacht een breed uitgesmeerde dal met af en toe een zeldzame boerderij.
Kleine houten huizen links en rechts van de baan en het welkombord in de graskant doen vermoeden dat Kaitaia groter en drukker is dan verwacht. Met zijn 6.000 inwoners is ‘De Poort naar het Noorden’ allang niet meer het slaperige, wat vergeten plaatsje, verstopt achter de Mangamuka heuvels en zonder deftige weg ernaartoe.
Kaitaia is uitgegroeid van een plattelandsdorpje tot een heus stadje met een cultureel centrum dat, naast een bibliotheek, een museum, een theater en een bioscoop, ook een i-SITE onder zijn strak modern dak heeft verzameld waar bezoekers terecht kunnen voor info over de regio. De ligging aan State Highway 1, de toeristische omgeving en het feit dat dit het laatste deftige stadje mét winkels, supermarkten, benzinepompen en accommodaties is voor je ‘up the road’ gaat zoals de locals zeggen, maakt van Kaitaia en de Waters Edge B&B een prima stop richting Cape Rēinga.
Kaitaia - cultureel centrum / afbeelding van Google Maps
↣ Kaitaia – Cape Rēinga
Een onverwacht gezellige ontmoeting met een landgenoot aan de uitgebreide ontbijttafel (compleet met English breakfast) is een leuke start van het 2e deel van de route. Na een dozijn schietgebedjes hoepelen de felle nachtelijke regenbuien eindelijk op en worden we gezegend met een droge maar grijze ochtend. Tot het uiterste puntje van het Aupōuri schiereiland in ‘The Far North’ is het nog 110 km en het eerste deel is een saai eind zonder veel hoogtepunten. Een andere optie is er niet want State Highway 1 is de enige weg naar Cape Rēinga.
Waar vroeger monumentale kauribossen stonden met bomen tot wel 50 m hoog en waar uitbundige inheemse struiken groeiden, liggen nu grote lappen grasland. Een verdwaalde brievenbus aan de kant van de baan roept vrolijk: hey, hier wonen ook mensen! Alleen niet erg veel want dit is een dun bevolkt gebied met amper 11 inwoners per km².
Een stop aan het Container Café in Houhora voor een deugdoende homemade pie en een flat white geeft extra energie voor de laatste kilometers.
De opklaringen die ’s ochtends beloofd werden, hebben we nog niet kunnen ontdekken. Integendeel, de wolken zakken lager en lager en waar komt al die mist ineens vandaan? Gelukkig zorgen bordjes naar Henderson Bay Beach en Rarawa Beach voor een bescheiden vakantiegevoel ondanks de herfstige luchten aan de andere kant van het autoraam.
Heel geleidelijk stijgt de weg. Nieuw aangeplant dennenbos kleurt de horizon donkergroen en het vlakke landschap verandert in zachte heuvels vol witte schapendotjes.
Borden naar Ninty Mile Beach, Te Paki Stream en Giant Sand Dunes doen 2 harten een ietsje sneller slaan. Het uitzichtspunt aan Radar Bush verrast met een uniek beeld van één van de laatste kauribossen in het verre noorden. Zo’n 150 ha zeldzame en kwetsbare natuur staan hier veilig beschermd achter een eindeloze omheining.
Een ‘Hidden Picnic Table’ is zo goed verborgen dat ze werkelijk onvindbaar is. Dorpen, gehuchten, huizen, het zijn slechts vage beelden in de verre verte. In deze verlaten streek overheerst de stilte en de eenzaamheid … en de mist die de wereld om ons heen verbergt achter een witte sluier. Het is dan ook een verrassing als State Highway 1 plots eindigt aan de ingang naar Cape Rēinga en de vuurtoren op de klif.
Het eindpunt
Weinig beweging op de parkings waarvan er slechts 1 open is. Een paar auto's en een enkele camper trotseren het slechte weer. Goed voor ons want wij houden absoluut niet van grote of kleine mensenmassa’s. Niet zo goed voor het uitzicht en de foto’s, al zorgt het nevelige witte waas voor een magische sfeer op deze speciale plek.
De wandeling van de parking naar de kaap zelf is ongeveer 800 m lang en gaat over een breed, keurig aangelegd, verhard pad. Onder de recent gebouwde statige toegangspoort lopen we eerst naar links. Blijkt toch niet het goeie pad te zijn dus terug en naar rechts. Van de schitterende vergezichten, de adembenemende kliffen en de wonderschone natuur krijgen we niet veel mee. Zelfs de vuurtoren is onzichtbaar.
De infoborden langs het wandelpad zorgen voor afleiding en geven uitleg over de belangrijke betekenis van deze culturele site. We lezen over de Māori mythes, de geschiedenis van Three Kings Islands en ‘Meeting Point’, waar zee en oceaan elkaar ontmoeten in een eeuwig gevecht zonder winnaar. Echter, waar de Tasmanzee eindigt en de Stille Oceaan begint, is ondanks het ietsepietsie optrekken van de mist nauwelijks te onderscheiden.
En dan zorgt een piepkleine opklaring voor net voldoende zicht om met open mond te kijken naar die kleine witte vuurtoren in de verte, omgeven door de diepgroene kleuren van inheemse planten en struiken en de blauwe en paarse en grijze schakeringen van zee en oceaan.
Zo’n 165 meter boven zeeniveau, niet erg hoog met zijn lengte van 10 meter, toch staat de Cape Rēinga Lighthouse trots en fier dagelijks op de foto met honderden mensen.
Is het de locatie en de legendes of het zoemen van de oceaan en de echo van de golven tegen de rotsen? Of zit het in de lucht die aanvoelt als een zalfje voor de ziel? Geen idee maar een mens wordt er stil en een beetje emotioneel van!
Cape Rēinga … we laten je achter, niet met een vaarwel maar met een tot ziens in onze herinneringen.
4 x stoppen onderweg
Langs de route van Waitangi / Paihia naar Cape Rēinga kan je een aantal populaire tussenstops aan je reisplan toevoegen. Zo wordt die roadtrip naar The Far North nog spectaculairder!
↣ Tapotupotu Beach
Langs een onvervalste, slingerende gravelweg, tussen authentieke Nieuw-Zeelandse bush, rijden we recht naar het strand. Tapotupotu Beach is slechts een boogscheut (= 5 km) verwijderd van Cape Rēinga. Op de parking 1 andere auto, op de weide 1 picknickend gezin, het strand helemaal voor ons alleen!
Er is een kleine camping met minimale voorzieningen (douches en toiletten maar geen drinkwater). Toch is dit bij mooi zomerweer een heerlijke plek om te zwemmen, te kajakken en te surfen.
afbeeldingen Google Maps
↣ Giant Sand Dunes
Het ‘Te Paki Recreation Reserve’ op 20 km van Cape Rēinga (de laatste 4 km zijn onverhard) heeft een meer dan leuke toeristische attractie in de aanbieding: de Giant Sand Dunes. En gigantisch zijn ze zeker en vast! Over een oppervlakte van 10 km² of zo ver je oog reikt, zie je alleen maar golvende zandbergen, tot wel 150 m hoog.
De rit naar het Te Paki reservaat is een tochtje pure sightseeing, het Nieuw-Zeelandse platteland op z’n best, compleet met schapen! Een miniparking, een camionette die surfboarden verhuurt, een riviertje over en daar sta je dan, in een Sahara look-a-like decor!
Voor de avonturiers onder ons is dit een uitdagende en opwindende plek om te sandboarden maar gewoon op en over die immense duinen slenteren is op zich al een belevenis. Zeker doen!
↣ Spirits Bay
Een afgelegen baai op 36 km van Cape Rēinga, richting North Cape en de Surville Cliffs, aan het eind van een 16 km lange gravelweg, dat is Spirits Bay. Wat is er zo speciaal aan die baai om zo’n deftige omweg over een hobbelige weg te maken? Spirits Bay is, net als Cape Rēinga, een heilige plaats in de Māori cultuur als het vertrekpunt van de zielen van overledenen voor ze afreizen naar het land van hun voorvaderen. De beroemde eeuwenoude pohutukawaboom zou hier ook ergens staan.
Een ongerept wit zandstrand, lieflijke duinen en magnifieke uitzichten …een goed bewaard niet-toeristisch geheim van The Far North waar je gewoon wil zitten en kijken en blijven!
Goed om weten: een deel van Spirits Bay is privaat Māori land – daar wandel je dus best niet!
↣ Ninety Mile Beach
Een strand dat als het ware nooit eindigt en stevig en breed genoeg is om als snelweg en als landingsbaan voor postvliegtuigjes te dienen, dat is Ninety Mile Beach. Geen 99 mijl lang maar ‘slechts’ 55 mijl of omgerekend 88 km. Een serieus eind als je bedenkt dat de totale lengte van de Belgische kust maar 67 km is.
Ninety Mile Beach, aan de westkust van Northland, strekt zich uit van Ahipara Bay tot Scott Point, 5 km van Cape Maria van Diemen en 10 km van Cape Rēinga. Er zijn maar een paar toegangspunten waar je met de auto het strand op kan: Ahipara (eindpunt van Kaka Street) - Waipapakauri (eindpunt van West Coast Road) – Pukenui (eindpunt van Hukatere Road).
Autoverhuurbedrijven staan het sowieso niet toe om met een huurauto een ritje over deze merkwaardige beach te maken. Ook je eigen auto of camper is geen optie. Niet overal is de zandondergrond even stevig. Boek daarom een georganiseerde tour of schaf je een deftige 4 WD aan voor een avontuur over dit oneindige strand.
Nog snel deze waarschuwing: Ninty Mile Beach is niet het veiligste strand - zwemmers opgelet voor de sterke stromingen en wandelaars opgelet voor racende 4 WD.
Van Ninety Mile Beach gaat het in 1 trek terug naar Paihia waar we, moe van zoveel indrukken, deze fantastische topdag afsluiten met een lekker Thais maaltje en een avondwandeling naar de Haruru Falls.
De roadtrip naar Cape Rēinga vergeten we niet snel! Van de schilderachtige rit door het prachtige landschap van Nieuw-Zeeland tot de aankomst op het meest noordelijke punt van het land, het zit in ontelbare foto’s opgeslagen op onze eigenste harde schijf.
Praktische tips
Een roadtrip naar Cape Rēinga vergt wat voorbereiding. Daarom enkele praktische tips voor toekomstige reizigers:
* Zorg voor een goede auto en voldoende brandstof want het laatste tankstation is in Kaitaia.
* Neem voldoende water en snacks mee voor onderweg. De dichtstbijzijnde winkel ligt op 45 km van de kaap.
* Vergeet je camera niet om al die geweldige beelden vast te leggen.
* Regenjas meenemen en als je van plan bent om te wandelen in de omgeving zijn wandelschoenen een must.
* Overnachten in Cape Rēinga is niet mogelijk, er is ook geen openbaar vervoer naar de kaap en er is ook geen gsm-bereik. Er zijn wel toiletten.
* Omdat Cape Rēinga een heilige plaats is in de Māori cultuur is het verboden om op de site te eten en te drinken.
*De inkom op Cape Rēinga is gratis – de vuurtoren zelf is niet open voor publiek.
* Cape Rēinga is het startpunt van de Te Araroa Trail, een meer dan 3.000 kilometer lang wandelpad van het noorden naar het zuiden van Nieuw-Zeeland.
* Overnachting Kaitaia: Waters Edge B&B (adres: 25B Kitchener Street, Kaitaia) – in een doodlopend straatje aan de oever van de Awanui rivier – uitgebreid ontbijt – huiselijke sfeer
* Dinner Kaitaia: Peekaboo Backyard Eatery (adres: 5 Bank Street, Kaitaia) – lekkere pizza’s – origineel interieur – vriendelijk personeel
* Overnachting Paihia: Riverside Lodge (adres: 66 Haruru Falls Road, Paihia) – eenvoudige wat gedateerde kamers – op wandelafstand van de Haruru Falls
* Dinner Paihia: Greens Thai Restaurant (adres: 78 Marsden Road, Paihia) – proef vooral de Tom Kha, een Thaise soep met kokosmelk, veel groenten, champignons en citroengras
Reactie plaatsen
Reacties