Van het ene wereldwonder op weg naar dat andere wereldwonder, de Wadi Rum, die rode zandwoestijn met zijn indrukwekkende rotsformaties, zijn hoge zandduinen en zijn bedoeïenen maar niet zonder eerst nog even om te kijken naar de bruinrode bergen waarachter Petra verstopt zit en nog even te genieten van een gratis kopje thee en kunstige souvenirs bij ‘The Sita Gift Shop’ met vanop het dakterras ‘The Best View in the World’ en een glimp van de grens met Israël in de hele verre verte.
DESERT HIGHWAY
Richting het zuiden dan, langs de King’s Highway, de snelweg die alle wonderlijke plaatsen in Jordanië verbindt, om na ettelijke kilometers deze vertrouwde en schilderachtige weg te ruilen voor de drukke maar wel snelle Desert Highway of Highway 15 met veel vrachtvervoer (van de industriezones van Amman naar de haven van Aqaba) en weinig personenauto’s. Het bord Wadi Rum kan je niet missen – er gaat trouwens maar één weg, de Wadi Rum Road, naar de beroemde woestijnvallei.
Het is nog een behoorlijk eind langs saaie bleekgele zandvlaktes met kleine kuddes grazende dromedarissen, kamelen en geiten die genoeg hebben aan de dorre grijze ministruikjes als lunch.
Verlaten huisjes, een sprietige boom, bedoeïenententen en een ellenlange colonne van het Jordaanse leger, grillige rotsbergen links en rechts van de lange weg, een politiecheckpoint en dan draaien we eindelijk de parking op van het Wadi Rum Visitors Center.
THE VALLEY OF THE MOON
Groot, zo goed als nieuw en bepaald stijlvol, het Visitors Center gaat mooi op in de woestijnomgeving en helemaal meegenomen, je krijgt er een schitterend beeld van de Seven Pillars of Wisdom gratis bij. Die enorme rotspilaren (genoemd naar het boek van Lawrence of Arabia alhoewel de echte naam Jebel al-Mazmar is) zijn een eerste kennismaking met de Wadi Rum.
Niet de typische zandwoestijn met gele geplooide en verschuivende duinen maar een wisselende combinatie van hoge en heel hoge (tot 1.754 m) bruinrode en zwarte zandsteen- en granietrotsen in vaak bizarre vormen die uit het niets verschijnen in de enorme vlakte van roos, rood, oranje, geel en bijna wit zand.
De 72.000 hectare beschermd gebied is een deel van de Hisma woestijn en, behalve voor de kleuren en de vormen, vooral bekend omwille van de enorme hoeveelheid eeuwenoude rotstekeningen (zo’n 25.000) en archeologische ruïnes uit de Nabatese tijd. Heel bijzonder, adembenemend, stoffig, warm maar van een onvergetelijke schoonheid. Waarom “The Valley of the Moon” (zoals Wadi Rum ook genoemd wordt) sinds 2011 op de UNESCO Werelderfgoedlijst staat, gaan we vandaag en morgen ontdekken.
RUM VILLAGE
Aan de rand van Rum Village, het enige woestijndorp gelegen op een paar km van het bezoekerscentrum, worden we opgewacht door onze chauffeurs van Mutlak Camp (waar we overnachten) en stappen we over in een 4WD oude Toyota en een nog oudere Mitsubishi, merkwaardig zonder nummerplaten. In dit beschermde Wadi Rum natuurgebied zijn immers geen gewoon verkeer en geen privévoertuigen toegelaten. In je eentje rondtrekken en wildkamperen is ook niet mogelijk. Hier is alles geregeld en georganiseerd. Touren in het Wadi Rum reservaat mag enkel in een 4 x 4 jeep en gidsen en kampuitbaters hebben een officiële vergunning van de Jordaanse regering nodig en behoren altijd tot één van de lokale bedoeïenenstammen.
Geboren en getogen in de Wadi Rum kennen de zonen van de woestijn elke zandkorrel in dit uitgestrekte gebied en al zijn er geen wegen, toch rijden de gidsen en drivers, zonder verpinken, precies naar de goeie plek!
Geen wegen, geen dorpen behalve Rum Village, dat betekent ook dat alles wat de bedoeïenen nodig hebben in de kampen wordt overgeladen van vrachtwagens naar 4 x 4 pick-ups. Tonnen rijst, zakken vol bloem, kruiken met olijfolie, groenten, kippen, handdoeken en lakens en dekens worden op vele schouders uitgeladen en weer ingeladen en vinden zo de weg naar de toeristen.
JEEPTOUR
Helemaal ingepakt tegen het woestijnzand, de woestijnwind en de woestijnzon, bagage binnen in de jeep, wij buiten in de open laadbak op primitieve bankjes, klaar voor een opmerkelijke tour langs rotstekeningen, zandduinen, kloven, gestreepte zandsteenbergen en rotsbruggen . Hotsend en botsend, in een rode zandwolk, bereiken we de eerste stop.
*AIN ABU AINEH
Deze bron vlakbij Rum Village is al duizenden jaren een verzamelplek voor dorstige dromedarissen, kamelen, schapen en geiten en dat wordt duidelijk gemaakt door de tekeningen en inscripties op de rotswand aan de voet van Jebel Rum, boven de open bedoeïenentent waar we lunchen met onze eigen meegebrachte picknick. De restjes worden gretig aanvaard door de rustende kamelen (of zijn het dromedarissen – niet duidelijk gezien ze allemaal opgezadeld zijn).
*RED SAND DUNES
Een paar kilometer verder de woestijn in, langs zandvlaktes zonder einde en door het grote niets behalve de magnifiek gevormde rotsblokken die het zonlicht vangen in hun hoeken en spleten, maken we de volgende spectaculaire stop: één van de vele rode zandduinen, gekend in het Arabisch als Al Hasany Dunes.
Stel je een puur oranje hoge zandberg voor, opgewaaid tegen de rotsige zijkanten van de Jebel Umm Ulaydiyya, mooier bestaat niet!
Hoe kom je boven aan de top van dit meesterwerk? Simpel, langs de rotsen aan de zijkant, met enige moeite redelijk goed te beklimmen met als beloning een fantastisch zicht op de Wadi Rum vallei beneden en de knalblauwe lucht boven.
*KHAZALI CANYON
Vanop de rode zandduin hebben we al een glimp opgevangen van één van de belangrijkste en bekendste plaatsen in de Wadi Rum, de Khazali Canyon. Deze smalle, ongeveer 100 m diepe barst in de Jebel Khazali is absoluut een stop waard. De rotswanden van de kleine kloof zijn namelijk bedekt met prachtige rotstekeningen en teksten, sommige daterend uit de tijd van de Nabateeërs, andere hebben een islamitische oorsprong. We kijken naar mannen- en vrouwenfiguurtjes, gegraveerde afbeeldingen van kamelen en geiten en voetafdrukken.
Was dit in de oudheid een offerplaats of een heilige en gezegende plek omdat er water aanwezig is (getuige de ene boom die er staat)? Feit is dat het ons voor even een beeld toont van vroegere culturen en hun manier van leven.
De ‘primitieve’ zandtekeningen om de uitleg iets visueler voor te stellen, zijn van de hand van onze gids Ahmad.
*UM FRUTH ROCK BRIDGE
Dit is een niet te missen blikvanger in dit ongewone en vreemde landschap en meteen de eerste plek waar we een handjevol andere toeristen tegenkomen. 15 m boven het woestijnzand staat deze zandsteenboog, ontstaan door het natuurlijke werk van water en wind, de meest volmaakte plek in de Wadi Rum om te poseren voor de meest ideale vakantiefoto en dat hebben duizenden voor ons dan ook gedaan.
Aan de zijkant zijn wat voeten- en handensteuntjes uitgehakt en kan je naar boven, naar de smalle brug … ik twijfel, doen of niet doen? Toch maar niet, te steil, te smal, te veel hoogtevrees maar ik geniet van de anderen die het wel durven en boven een geweldig uitzicht hebben!
Aan de voet van de Um Fruth Rock Bridge doet een bedoeïenentent dienst als souvenirshop en theehuisje maar daar heeft niemand zin in. Na zo’n lange, vermoeiende woestijnrit met nogal wat klimmen en klauteren langs hoge duinen en geplooide en gekartelde rotsen en met de vele indrukken en beelden van dit wauwlandschap in ons hoofd, willen we nu eigenlijk wel naar onze logeerplek, iets waar we allemaal heel nieuwsgierig naar zijn!
Maar, het moet gezegd, alle stops tijdens de jeeptour zijn zonder meer fascinerend. De eindeloze luchten, de kleuren van bijna zwart naar bijna rood over terracotta en heel zacht beige, de rotsen en bergen in alle mogelijke vormen van bijenkorven en honingraten tot olifanten en dinosaurussen en slangen, de wriemelende kevertjes en hagedisjes in het hete zand … hier wil je voor eeuwig blijven!
MUTLAK CAMP
Diep in het zuiden van de Wadi Rum bevindt zich onze logeerplek, het Mohammed Mutlak Camp, met de herkenbare zwart-wit gestreepte tenten van geiten- en kamelenhaar en hun rood-wit-zwarte binnenbekleding. Bagage wordt uitgeladen en superklantvriendelijk naar onze tenten gebracht. We zien een zeer keurig sanitair blok met nette douches en toiletten, gezellige buitenzitjes, een grote ontbijttent en een avondtent. De slaaptenten zijn eenvoudig maar een raampje, een lichtje en een stopcontact plus een goed bed en voldoende dekens, meer heeft een mens in zo’n droomomgeving niet nodig.
Tot zonsondergang, wat we zeker niet mogen missen, en het traditionele avondmaal is er nog tijd voor een ontdekkingswandeling tussen de tenten, over de zandheuvels en langs de rotsen. Met de neus op de grond merk je dan zomaar een heleboel leven op, in wat ogenschijnlijk een dorre wereld lijkt. Minuscule plantjes en even kleine bloemetjes piepen door het rode zand omhoog maar we vinden ook de kadavertjes van kleine dieren
… leven en dood liggen hier vlak naast elkaar. Een mens wordt er filosofisch van!
En dan is het bijna 18.37 uur, het magische tijdstip van de zonsondergang boven de Wadi Rum woestijn. Vanaf een steile rots of omgeven door het rode zand, het blijft een belevenis om niet meer te vergeten, als een kadootje van de aarde! Wolken doorweven met gouden draden, rotsen die grijs en mistig vervagen in de schemering, zand dat verkleurt van lichtroze naar donkerrood, een immense stilte waar niets lijkt te bewegen, waar alles de adem inhoudt en wacht op het moment dat die gloeiende bol achter de bergtoppen zakt en het donker wordt.
Even zitten we in een ander universum en is het hier en nu ver weg.
Een mens is echter maar een mens en de honger roept ons naar de plaats waar het avondeten wordt klaargemaakt. Op het menu, een traditionele zarb, onder de grond bereid op een rooster in een ton, afgesloten met een deksel, een tapijtje, veel zand en een paar uur geduld. Wat er dan tevoorschijn komt is om alle tien je vingers af te likken! Lekkere groenten, smakelijke rijst, heerlijke aardappeltjes, kip met verrukkelijke kruiden en natuurlijk de onvermijdelijke schoteltjes met salades en sausjes.
Terwijl het kampvuur ons verwarmt, genieten we van muziek en dans en een rustige babbel en hopen we op nog een idyllische sterrennacht om de dag in stijl af te sluiten maar de bewolking denkt daar anders over en een picture perfect sterrenfoto zit er dus niet in.
Na een koude nacht, een natte douche en een eenvoudig ontbijt trekken we een laatste keer de woestijn in. Keuze tussen een hoge, schommelende kameel (dromedaris?) of te voet door het zand. Rap gekozen, ik wil voor heel even het gevoel van ‘door de woestijn te wandelen’. Heel onwerkelijk maar tegelijkertijd heel bevrijdend … alsof je zweeft en niks er meer toe doet en alles op z’n plaats valt en alles goed is en zo moet. Een uiterst ongewoon gevoel van totale vrijheid, van verbondenheid met de weidse natuur om je heen, van tijdloosheid en rust en vrede, van groot en van heel klein.
Dat is wat de woestijn met je doet!
Kamperen in het Mutlak Camp in 3 woorden samengevat: gastvrij, vriendelijk, gezellig! Een echte ‘once-in-a-lifetime’ ervaring die ik iedereen kan aanraden. Zet dat maar op jullie bucketlist! Je voelt hier in alles de passie van de bedoeïenen voor de natuur, voor het woestijnleven en de traditionele waarden. En al leven ze nu grotendeels van het toerisme en trekken ze niet altijd meer rond met hun kudden, rijden ze in 4 x 4 jeeps en niet altijd meer op kamelen, toch blijft er die sfeer van authenticiteit.
Een allerlaatste stop voor we deze betoverende plek achter ons laten: de Al Hijaz stoomtrein of wat er nog van overblijft. Een paar wagons en de locomotief van de trein staan als toeristische attractie te kijk net voor het Wadi Rum Visitors Center en waren te zien als figurant in de film ‘Lawrence of Arabia’. Begin 20e eeuw werd de Hijaz Railway aangelegd door de Ottomanen om pelgrims van Damascus naar Medina te brengen. Tijdens WO I werd Lawrence of Arabia beroemd door zijn aanvallen op de spoorlijn. Nu gaan er over de Hijaz Railway enkel nog wagons met fosfaat naar de haven van Aqaba.
De Wadi Rum? Mooier dan Lawrence of Arabia kunnen we het niet verwoorden. Hij wist het al: ‘Bevangen door ontzag hulde onze minuscule karavaan zich in een doodse stilte, beschaamd om eigen nietigheid tegenover zoiets overweldigends … Alleen in kinderdromen zijn landschappen zo stil en weids.’
TIPS EN INFO
Logeren: https://mohammedmutlakcamp.com/
Wadi Rum Visitors Center: Is de enige toegang tot het beschermde woestijngebied – hier haal je een ticket en betaal je de toegangsprijs van 5 JD (gratis voor houders van een Jordan Pass), kan je tours boeken of overnachtingen en er is een winkel, een museum en een restaurant. http://wadirum.jo/
Tip 1: Neem cash geld mee want er zijn nergens bankautomaten.
Tip 2: Bescherm je tegen de zon. Ook in de winter en de vroege lente. Dat betekent veel zonnecrème smeren en zorgen voor een zonnebril, pet en sjaal. Liever lange mouwen en een lange broek (ook al uit eerbied voor de waarden van de bedoeïenen) dan roodverbrand in een topje en een shortje.
Tip 3: Laagjes aandoen want overdag is het vaak zeer warm maar ’s avonds en ’s nachts koelt het erg af.
Tip 4: Neem naast je wandelschoenen ook gemakkelijke slippers (schoenen moeten buiten de tenten blijven) en een zaklamp mee (voor de nachtelijke tocht naar het sanitaire blok).
Wadi Rum als filmlocatie: Om er enkele op te noemen: Lawrence of Arabia - Transformers: Revenge of the Fallen - Mission to Mars - Red Planet - The Last Days on Mars - The Martian – Aladdin en Dune
Reactie plaatsen
Reacties