WANDELEN TUSSEN DE SCHAPEN IN DE BAAI VAN DE MONT SAINT-MICHEL
De eerste uitstap in Bretagne is meteen de laatste etappe van de GR223. Het volledige ‘Kustpad’ of ‘Douanierspad’ zoals de GR223 genoemd wordt, loopt van Carentan naar de Mont Saint-Michel over een afstand van 446 km. Voor nu, net iets te ambitieus maar het laatste stukje is een mooie natuurwandeling van zo’n 18 km (enkel) van Pontaubault naar de Mont-Saint-Michel en is zeker de moeite waard.
De route gaat langs en door La Roche-Torin, een smalle landstrook in de baai van de Mont Saint-Michel, op het grondgebied van de gemeente Courtils en aan de monding van het riviertje, de Couesnon. Voor een 360 graden, eindeloos vergezicht op de Mont Saint-Michel moet je hier zijn!
In het dorpje Pontaubault, waar de wandeling begint, is parking voorzien aan de Église Saint-André. Twee straten verder, in de richting van de oevers van de rivier, de Sélune, en net voorbij de picknickplaats en de opmerkelijke Pont Aubaud, staan de eerste wit-rode blokjes van de GR. Blijf even bewonderend kijken naar die stenen brug over de Sélune. Dat is een waar kunstwerk met z’n 11 gemetste bogen en gebouwd in de 15e eeuw op de plaats van een oude Romeinse weg die van Avranches naar Rennes liep.
Het begin van de wandelweg is heraangelegd en de overvloed aan wilde bloemen en bloeiend onkruid langs de kanten is een schitterend zicht. Rode klaprozen, witte haagwinde en lichtroze akkerwinde, honinggeel jacobskruiskruid, gewone margrieten en paarse distel … zo veel kleuren en vormen in het groen, je kan het zelf zo mooi niet bedenken! Het weggetje stijgt en daalt en tussen de dichte hagen glinsteren drassige weiden en waterplassen, achtergebleven na hoogtij. Daar klinken al de eerste schaapjes die in dit schorrengebied leven en het lekkere pré salé lamsvlees geven (sorry schaapjes, sorry vegetariërs).
Verwijderd van de grote kudde, staat een eenzaam, klein Frans schaapje te mekkeren - bèèh roept het - antwoordt de tiener ‘baguette’ - Frans schaapje duidelijk op z’n pootjes getrapt en gaat ervandoor.
Heuvel op, heuvel af, langs een saaie weg tussen de velden en dan is er zomaar ineens, een uitgestrekt strandje met het mooiste uitzicht op de baai, de Mont Saint-Michel en de rots van Tombelaine. Jammer van de mistige, natte dag waardoor de Mont in een grijzige nevel gewikkeld is, maar zelfs dan is dit een adembenemende plek. Dit punt, waar de Sélune in de baai uitmondt, is een uniek gebied, gevormd door eeuwenlange getijden.
De kustvogels, de kleuren van de lucht en de omgeving, het steeds wisselende licht, de kloosterberg aan het einde van de baai - de natuur is hier prachtig!
Op een uitstekend punt boven het strandje (bekend als Pointe de Roche-Torin), staat nog de ‘Cabane Vauban’, een oude douanierspost uit de 17e eeuw, die diende als uitkijkpost om de kusten te beschermen tegen plunderaars en smokkelaars. Jammer genoeg is de toegangsweg afgesloten.
De bocht om groeien hele velden met knikkende paarse distel, blauw-roos slangenkruid, kustasters, Engels gras en rood schapengras. Ook hier zijn de pré salé schapen aan het grazen en ze zijn bepaald niet gediend van toeristen (die je trouwens nergens op ‘La Roche-Torin’ ziet). Ergens verder op de weg liggen groene graseilandjes tussen modderige stroompjes en sompige stukken zwart slib. De kunst is om keurig over de zwarte blubber te springen maar dat gaat al eens mis!
Intussen is de wandelweg niet meer te vinden, alleen maar modder en grote plassen en ook de wit-rode blokjes zijn spoorloos. Maar ronddwalen (en niet verdwalen) op deze grote vlakte, zonder plan behalve genieten, is een fantastische manier om de dag door te brengen.
In de verte, boven de bomenrij, vormen zich echter zwarte, dreigende Bretoense regenwolken met uiteindelijk een felle Bretoense regenbui. Het wordt een natte wandeling terug naar de parking in Pontaubault maar, regen inclusief, de hele tocht is wel uniek en bijzonder!
Reactie plaatsen
Reacties