Een i-SITE Visitor Centre waar de Franse vlag wappert, een vaarfoutje van een Engelse kapitein, een kustwandeling met spectaculaire uitzichten en stranden voor een luie zonnige zomerdag – de ideale smoes om je verblijf in Christchurch nog wat te rekken want de ligging aan de rand van Banks Peninsula zorgt voor een extra stempel in het toeristisch paspoort van de stad. Tijd voor wat cultuur, natuur en blote voeten in het zand, tijd om de brede lanen achter ons te laten en een paar onverwachte bestemmingen op te zoeken. Niet treuzelen, picknick klaarmaken, auto in en wegwezen.
♥ Dagtrip 1: Akaroa, waar de Franse vlag wappert
Het eindstation van State Highway 75, klein en compact met amper 700 inwoners, een bijzondere geschiedenis en een heel bijzondere ligging, dat is Akaroa. Dat is Nieuw-Zeeland avec une touche française waar de straten Rue Jolie en Rue Lavaud noemen, waar de blauw-wit-rode vlag wappert, waar je kaaswinkeltjes vindt en baguettes koopt in The French Bakery. Toch was Frankrijk in 1838 net dat ietsie pietsie te laat om van dit deel van het Zuidereiland een Franse kolonie te maken.
Ontdekt door een Franse walvisvaarder, leek Akaroa (of 'lange baai' zoals de Maori het noemen) de ideale plaats voor de walvisvangst en de grote walvisboten en een dubieuze overeenkomst met de Maoribevolking werd gesloten om het gebied te kopen. Maar terug in Frankrijk duurde het bijna 2 jaar om voldoende geld en mensen te verzamelen voor de nieuwe kolonie en wat dacht je, intussen zaten de Engelsen niet stil. Pech voor les petits français, maar in februari 1840 werd het Verdrag van Waitangi getekend en werd over het complete grondgebied van Nieuw-Zeeland de Engelse soevereiniteit uitgeroepen. Ondanks deze ferme tegenvaller zijn de Fransen gebleven en met hen de Franse sfeer die 185 jaar later nog merkbaar is in Akaroa.
De schilderachtige ligging van Akaroa aan een diepe inham op het Banks schiereiland laat niet vermoeden dat dit gebied miljoenen jaren geleden op een heftige manier geboren werd door een gigantische vulkaanuitbarsting. De Banks Peninsula met zijn bijna perfecte cirkelvorm en ontelbare baaien is in feite een uitgestorven vulkanisch complex met 2 kraters waarvan eentje Akaroa Harbour heeft gevormd.
De natuur toont ons hier nog steeds zijn vulkanisch verleden met bergachtige heuvels en toppen tot 919 m, rotsige uitlopers die eindigen in de blauwe Pacific Ocean, diepe valleien, hoge kliffen en fantastische stranden.
De rit van Christchurch naar Akaroa is een anderhalf uur durende en 83 km lange fotoshoot waar alle Nieuw-Zeelandse landschappen aan de autoramen passeren. Van de vlakke Canterbury Plains met eindeloze groene weiden en massa’s grazende schapen naar zonovergoten wijngaarden, zacht glooiende bruine heuvels en velden vol blauwpaarse slangenkruid. Van de oevers van Lake Ellesmere, wazig geel in de heiige lucht, naar de kleine nederzetting Birdlings Flat aan het begin van de smalle Kaitorete Schoorwal en de drukke stopplaats Little River.
Heel opvallend hoe geïsoleerd het wonen is in de kleine dorpen op de Banks Peninsula waar het leven zich afspeelt rond de ‘general store’ die dienst doet als post- en bankkantoor en kruidenierswinkel, alles in 1.
De laatste kilometers wordt de Christchurch-Akaroa Road een steile, kronkelende weg, bocht na bocht tegen 35 km per uur richting het Hilltop Lookout Point aan de rand van de oude vulkaan op 470 m hoogte. Een stop is verplicht voor het adembenemende uitzicht over de ondergelopen krater die wij kennen als Akaroa Harbour. En dan gaat het dalend en slingerend rond de vele baaien, langs de kaasmakerij Barrys Bay uit 1895 en het dorpje met de Franse naam Duvauchelle. De mooie zichten blijven ons volgen, helemaal tot waar de SH 75 stopt, aan de rand van Akaroa. Ooit gekend voor de bloeiende walvisindustrie, nu bekend als toeristische hotspot met in het hoogseizoen vaak 2 cruiseschepen per dag die een paar honderd passagiers voor de kust afzetten.
De auto laten we achter op een grote parking aan Rue Brittan. Vandaar is het maar een paar stappen naar Rue Lavaud, de hoofdstraat van het kleine Akaroa. Koloniale gevels die eerder een Engelse dan een Franse uitstraling hebben, het Peninsula War Memorial, een aantal schattige huisjes tussen romantische rozige stokrozen en ouderwetse margrieten … Na de geweldige rit ernaartoe is het centrum zelf weinig authentiek, eerder teleurstellend en te druk. Dan maar lunchen in The Brasserie (41 Rue Lavaud) – ook te druk en ook een tegenvaller want waar is die cuisine française?
Zelfs het weer ligt dwars en is op z’n Nieuw-Zeelands behoorlijk wisselvallig. Zon en regen en grijs en bewolkt en warm en koud, jas uit, jas aan, trui uit, trui aan. Jammer want op een heldere dag is dit beslist een gezellige plek en kan je in de baai, met een beetje geluk, dolfijnen en zeehonden spotten of je boekt een ‘Swimming with Dolphins’-tocht die vertrekken vanaf de havensteiger. Die Main Wharf, het Akaroa Lighthouse en het Britomart monument, aan de rand van de stad, zorgen voor wat kleine toeristmomentjes.
Puur toevallig vinden we in de namiddag nog enkele leuke wandelpaden in de Garden of Tane (Tane is de Maorigod van bos en vogels), een klein natuurpark aan Beach Road, opgericht in 1874. Dit stukje groene tuin met coniferen en eikenbomen en inlandse kanuka en nikau palmen bezorgt inwoners en toeristen al 150 jaar lang een heerlijk rustige boswandeling met views over de haven, de zeilboten en de omringende heuvels. Zeker het bordje Akaroa Cemetery volgen. Op het oude kerkhof uit 1873 vind je de graven van enkele van de eerste kolonisten, een terugblik naar het verleden van 19e-eeuwse bakkers en apothekers.
Een nieuwe plensbui belooft weinig goeds en betekent meteen het einde van ons daguitstapje naar wat in de reisgids de meest Franse stad in Nieuw-Zeeland genoemd wordt. Toch moet je het gezien hebben, het historische Akaroa met zijn unieke ligging op het Banks schiereiland.
♥ Dagtrip 2: Taylors Mistake en Godley Head Track
Een vaarfoutje van een Engelse kapitein en een kustwandeling met spectaculaire uitzichten of anders gezegd, Taylors Mistake en Godley Head Coastal Walk, uitgeroepen tot één van de 5 beste wandeling in Christchurch. Moeten we doen natuurlijk!
Een half uurtje rijden van Christchurch City Centre, richting de kust en de buitenwijk Sumner, zigzag de steile klif over, stiekem al een beetje genieten van het fantastisch uitzicht over de baai Taylors Mistake, parkeren aan de surfclub en de wandelbordjes volgen. Wij nemen de Pilgrims Way naar Godley Head. Een wazig blauwe lucht, een zachte zon, het wordt een zomerse dag.
Een rotsig klimmetje en daar hebben we onze eerste views al over de turquoise zee beneden en de heuvels boven. Verborgen treden leiden naar kleine vakantiehuisjes, tegen de klifwanden geplakt als speelgoeddoosjes. Het goed aangelegde pad slingert zich omhoog langs vrolijke oranje varkensoor en bleekgele kerrieplanten.
Zo goed als geen begroeiing en geen schaduw op deze graslandheuvels, de warme zon doet ons nog een extra laagje smeren want hier ben je heel snel een gekookte rooie kreeft.
Aan Boulder Bay en het Boulder Bay Settlement is het tijd voor een korte pauze. De resten van Taylors Battery met geschutsplatforms, betonnen observatieposten en telegraafpalen zijn stille getuigen van het militaire erfgoed van Nieuw-Zeeland. Ooit waren ze, samen met de verderop gelegen Godley Head Gun Emplacements, deel van de verdedigingsgordel die de haven van Lyttelton moest beschermen tegen vijandelijke aanvallen. Op het hoogtepunt van WO II in 1942 waren hier meer dan 400 militairen van de New Zealand Army & Navy gestationeerd waaronder 150 vrouwen van het Women’s Auxiliary Army Corps. Gelukkig voor iedereen werd er nooit een schot gelost!
Vandaag biedt de plek, op een 120 m hoge klif, adembenemende zichten over de kustlijn, als je goed kijkt helemaal tot Christchurch, New Brighton en de Kaikoura Range.
Vanaf de bocht aan Godley Head maakt de track een zijsprongetje en lopen we langs de omheining die de historische legersite afschermt voor toeristen. Veiligheid boven alles: er is het asbestgevaar in de oude gebouwen en de instabiliteit van de klif op de landtong, als gevolg van de aardbevingen van 2010 en 2011 in Christchurch. Toch heb je wandelaars die het avonturen om over de afsluiting te kruipen en te gaan rondneuzen! Ons niet gezien. Dwars door sappig groen gras dalen we de helling af richting de parking van Godley Head waar het eerste deel van de track eindigt en lunchtijd met picknick begint.
Dan wordt het kiezen: of omkeren of via een andere wandelweg naar Taylors Mistake en de auto. Geen saaie retour voor ons, we gaan via het Godley Head Farm Park Reserve en zijn wollige schaapjes richting Breeze Bay, omhoog de klif op naar 200 m en hoe hoger, hoe mooier de views maar ook hoe smaller het paadje. Mensen met hoogtevrees: even slikken en niet te veel naar beneden kijken!
In de verte over het blauwgroene water zie je, met een beetje fantasie, een glimp van de haven van Lyttelton en het schiereiland Banks.
De route langs Breeze Bay sluit mooi aan op de Taylors Mistake Walkway en brengt ons terug op ons beginpunt. Nog even genieten van het strand en de aanrollende golven voor we de stad terug opzoeken. Een niet te missen aanrader deze wandeling!
Zoals reeds gemeld in eerdere blogs: check steeds de DOC website voor je gaat wandelen in Nieuw-Zeeland! Dan kom je niet voor verrassingen te staan.
Oh ja, voor de nieuwsgierige lezers: waarom noemt de baai Taylors Mistake? Omdat Kapitein Taylor (van de vloot van James Cook) een inschattingsfout maakte en dacht dat hij in de haven van Lyttleton aanmeerde. Hij strandde echter in een kleine onbekende baai op een paar kilometer van zijn bestemming.
♥ Dagtrip 3: Stranden in de buitenwijken
Inderdaad, je zou het bijna vergeten maar Christchurch ligt aan de Pacific Ocean en dat betekent zee en zand en strand. Alleen ligt de kust niet vlakbij het City Centre en kan je niet, zoals aan de Belgische kust, van de ene badplaats naar de andere rijden. Je moet in het centrum van de stad al kiezen welke richting je uit wil. Of naar het noorden naar New Brighton of naar het zuiden naar Sumner en Lyttleton.
New Brighton en zijn 300 m lange pier (de originele inhout dateerde van 1894) is absoluut een bezoekje waard, vooral ’s avonds wanneer de volledige lengte verlicht wordt door honderden ledlampjes in alle kleuren van de regenboog. Hotpools, een keurig aangelegde wandelpromenade met speelpleintjes en zitjes en een erg lekker lunchadresje ( Saturdays Cafe, 195 Marine Parade), ideaal voor een middagje weg.
Sumner en zijn lang en breed zandstrand is volmaakt op een hete vakantiedag. Hippe en moderne cafés, restaurants en boetieks in een kleurrijk centrum, een ligging aan de Avon River delta en tegenover de langgerekte schoorwal die North & South New Brighton vormt, Sumner is druk in het weekend.
Lyttleton en zijn natuurlijke haven die teruggaat tot de eerste kolonisten, een centrum waar alle historische gebouwen vernield werden door de aardbevingen van 2010 en 2011, een indrukwekkende tunnel dwars door de Port Hills en heel wat prettige kleine strandjes (zoals Corsair Bay Beach, een toppertje!), heel populaire bij de locals en bij ons!
Je ziet: genoeg ideeën om de Christchurch en de drukte achter te laten tijdens je Zuidereilandtrip!
Reactie plaatsen
Reacties