De Hoge Kempen: paarden, kamperen, lezen, wandelen.

Gepubliceerd op 12 augustus 2023 om 17:38

Zeg ik een tijdje geleden nog “ik wil graag eens in het natuurgebied Hoge Kempen gaan wandelen” en kijk, een paar dagen later wordt mijn wensdenken verhoord. Op een vroege doordeweekse woensdagmorgen sta ik, gepakt en gezakt, klaar voor vertrek in het gezelschap van een caravan, een paardentrailer (met paard), een hond, een dochter en een kleindochter. De stoet trekt richting de (niet zo stille) Limburgse Kempen voor een gedenkwaardige en voor-eeuwig-in-ons-geheugen-zittende 4-daagse internationale jumping.

Oudsbergen / SenTower Park: het grootste hippisch centrum van de Benelux. In 3 woorden is dat gigantisch en overweldigend en een dorp op z’n eigen. Immense paardentrailers als rijdende villa’s (en waarschijnlijk net zo duur), de geur van paard en hooi en houtschaafsel, het heen en weer geloop van voetvolk en ruiters, een hoop administratie en geregel en vetcheck en warmloopjes – onbekend terrein voor mij!

Wat vooral opvalt, heel de wereld loopt hier: van Denemarken tot Qatar, van de A van Australië tot de Z van Zweden en alles wat daar op de aardbol tussen ligt.

Een heel eigen universum waar ik, als complete buitenstaander, stomverbaasd naar sta te kijken. Ik heb geen flauw benul van wat er rond mij gebeurt. Dit is behoorlijk uit mijn comfortzone. Ik voel mij als Alice in Wonderland of in paardenland in dit geval. Zo zie je maar, een mens verschuift graag zijn grenzen en al zeker voor een jumpende kleindochter.

En toch, ik en paarden, da’s geen goede match. Een paar honderd van die viervoeters bij elkaar, die van alle kanten komen aandraven, ik vind het ronduit beangstigend.

6 uur in de ochtend … het paardendorp wordt wakker. Meteen is het een drukke processie van werkers richting de stallen: paarden voederen en verzorgen en spieren loswandelen, stal kuisen, oefenspringen, parcours verkennen want om 8 uur gaat de bel al voor de eerste jumpingronde.

Tussen de wedstrijden door amuseer ik mij met een pas aangekocht leespareltje: het eerste, het nieuwste, het (voorlopig) enige boek van Sara Brechts.

Na een ontmoeting en een fijne babbel met de schrijfster op een zeer winderige zondagsmarkt in Stekene, werd ik de trotse eigenaar van haar debuutroman “Zoektocht naar een onvoltooid verleden”.

Campingzetel in de zon, hond aan mijn voeten, koffietje erbij, wegdromen richting Portugal waar Lize op zoek gaat naar zichzelf en naar het geheim van haar vader.

Een aanrader en perfect voor een luie zomerdag, dit boek!

Niet alleen de leesuurtjes zijn puur genieten. Ook het kamperen zelf is een onvervalste beleving, weliswaar tussen de paardentrailers, maar wel met onze neus op het natuurgebied Hoge Kempen. Dat betekent wandelen en hebben wij even geluk: er beginnen maar liefst 4 wandelroutes aan de overkant van onze mobiele voordeur.

Stapschoenen aan en op weg, richting Donderslag (Ophovenderheide), een natuurgebied dat behoort tot de uitgestrekte en 3.000 ha grote Duinengordel met landschappen die variëren van heide en bos tot jawel, echte hoge gele zandduinen.

We starten bescheiden met de groene wandellus van 4,2 km, een makkie voor ons maar een ferme uitdaging voor de pootjes van de hond. We doen ook de blauwe 6,7 km route maar zonder hond. Die ligt nog uit te hijgen van wandeling nummer 1.

Slingerende bospaadjes en zomers groen, de eerste paddenstoelen geel en rood als vingerwijzing naar het bijna-herfstseizoen, hoogtes en laagtes, glijdende lichtvlekken en verspringende schaduwen, zachte zonnestralen tussen de fijne boomtakken … een sprookjesparadijs of gewoon de mooie en unieke plek die Donderslag is.

Open grasland, stoffige zandweggetjes, een landduin in het bos, lange dreven die verdwijnen in een tunnel van donker gebladerte, citroengele guldenroede, oranje havikskruid, felrode lijsterbes, honinggele boerenwormkruid en donkere paarszwarte braambessen ... en stilte, hele stille geen-geluid-stilte. Al het goeie van de Limburgse Kempen vind je hier verzameld: zand en heide en bos en de natuur op z’n best. Het enige wat je hier moet doen is genieten!

En die paardrijdende kleindochter? Die deed het op haar eerste internationale jumping wonderlijk goed!