Een off-the-grid ervaring in de Mighty Waikato regio. / Nieuw-Zeeland / Bestemmingen

Dit wordt spannend, na heel veel foto’s, filmpjes en verhalen over het off-the-grid project van dochter en schoonzoon, krijg ik zo dadelijk het ‘echte’ werk te zien. De weg van de luchthaven in Auckland naar de stad Hamilton in de Waikato regio is, na 2 Nieuw-Zeelandreizen, allang geen wauwbeleving meer en de 112 km op State Highway 1 (SH 1) hebben nauwelijks geheimen. Vanaf Hamilton wordt het echter een rit door onbekend gebied. De eerste kilometers op SH 23 glijden voorbij, langs stedelijke buitenwijken, het minicentrum van Whatawhata en de brug over de Waipa rivier. En hoe verder westwaarts, hoe mooier het landschap wordt. Belachelijk mooi zelfs!

Kaart van de Waikato regio

State Highway 23 (SH 23)

DE WEG

Links en rechts, voor en achter, de glooiende heuvels strekken zich eindeloos ver uit, als molshopen die over en door elkaar rollen. Niet spectaculair hoog, niet woest en onherbergzaam, wel van een zachte schoonheid, overgoten met een sereen sausje. Ik kom, eerlijk waar, ogen te kort want elke bocht op de kronkelende en golvende weg opent naar alweer een ander adembenemend zicht.

Magisch, schilderachtig en vooral uitdagend (naar Belgische normen), in 3 woorden de beschrijving van State Highway 23!

De Mighty Waikato (de trotse Nieuw-Zeelandse bijnaam voor deze regio) laat zich hier van z’n beste kant zien in de uitlopers van de Kapamahunga Range met een afwisseling aan uitgestrekte graslanden, donkere bossen, natuurreservaten zoals de Four Brothers Scenic Reserve en heuvels die lijken op groene verkeerskegels. Over de hill en de divvy (koosnaampjes van de plaatselijke bevolking voor de heuvel en de top) gaat het zigzaggend naar beneden, richting de vallei van de Waitetuna rivier. Een scherpe bocht, een afslag, een slingerende oude gravelweg door de bush, ooit gebruikt in de 19e eeuw door pakpaarden op weg naar Hamilton, anno 21e eeuw gebruikt door het kleine blauwe autootje om te arriveren op de off-the-grid plek die de komende weken mijn ‘thuis’-basis wordt en al bijna 2 jaar de into-the-wild droom is van dochter en schoonzoon.

DE PLEK

Uitbundige hortensia’s, donkerpaarse fazantenbes, feloranje montbretia en een overvloed aan witte en blauwe agapanthus heten mij welkom, schoonzoon met een heerlijke lacht van oor tot oor, Croky de papagaai vertrouwt die indringer op zijn domein voorlopig niet. En ik, ik ben sprakeloos, overweldigd door te veel groen, te veel te zien, te veel om in één keer te vatten en te veel dingen die tegelijk mijn aandacht proberen te trekken.

Beginnen bij het begin met een rondleiding langs een 40 ft container met een badkamertje, een keuken en een gezellig ingerichte living met een potkacheltje voor de koude dagen, een tiny house dat voorlopig dienst doet als slaapkamer met een originele en decoratieve zelfbouwkeuken en een outhouse of long-drop, in ’t vlaams een buitenwc (letterlijk een toiletpot boven een diep gat in de grond). Een derde leefruimte is in opbouw (met gerecycleerd materiaal) en wordt de definitieve slaapkamer en nieuwe badkamer.

Ogen als een groothoeklens zouden geen overbodige luxe zijn om het totaalplaatje te kunnen bewonderen want ondanks het basic comfort hebben ze tussen bos en heuvels een klein paradijsje gecreëerd. Zeg nu zelf, een toilet in de buitenlucht zonder deur maar met een fantastisch zicht op het nestje van Lenny de kingfisher, beter kan toch niet en het maakt elk toiletbezoek tot een feestje! IJverige Lenny heeft het idioot druk met het voeden van zijn donzige nakomelingen en schiet in vliegende vaart heen en weer tussen nest en bomen.

Elk raam van container en tiny house is als een uitvergrote plantenposter die je begroet met een overvloed aan varens, kleine en grote en reuzeboomvarens, rode en witte den met de (leukere) inheemse namen kahikatea en rimu, coniferen in alle mogelijke variaties, de massieve rata en hoge nikau palmen met lange vederbladeren … gewoon een rondomrond 360 graden natuurbeleving waar binnen buiten en buiten binnen is.

De hele stille stilte wordt hier enkel onderbroken door vogelgeluiden en het terras is ideaal om te genieten van bezige kingfischers, kleurrijke rosella’s, lawaaierige mina’s, dikke kereru’s en kwartelgezinnetjes op de wandel. Geen radio of tv nodig in deze omgeving. De beste series spelen zich buiten af!

HET LEVEN

Is het zo simpel, lieve lezer? Is off-the-grid wonen alleen maar hemelse gelukzaligheid? Ik dacht het niet! Alleen met ‘bloed, zweet en tranen’, een paar handige handen, een technisch brein, een flink spaarpotje, stalen zenuwen en een ijzersterke relatie krijg je het voor elkaar om een leven op te bouwen zonder enige aansluiting op riolering, gas, water, elektriciteit, telefoon of internet. Voor al die nutsvoorzieningen moet je zelf zorgen door je eigen systemen op te bouwen voor water (regenwatertanks en een hele rits waterfilters) en elektriciteit (zonnepanelen en een indrukwekkende hoeveelheid batterijen) en mobiel internet en wifi (met een router en een metershoge antenne) en verwarming (met dank aan een potkacheltje en een ganse zomer hout zoeken, kappen, zagen en stockeren).

Resultaat: ‘Huize Croky’ heeft een boekdikke handleiding omdat niks werkt zoals wij het gewoon zijn, van de keukenkraan en de douche tot het buitentoilet. Ik krijg tijdens de rondleiding dan ook een waslijst aan informatie en instructies mee die ik direct weer vergeet.

De volgende dagen merk ik dat routine een enigszins andere betekenis heeft gekregen. Net als het idee ‘tijd’, dat is op deze plaats een apart en rekbaar en relatief ongekend begrip met meer dan één betekenis.

Alles duurt net iets langer en vraagt eerst wat denkwerk. Wordt het douchen of afwassen of de wasmachine gebruiken want tezamen kan het niet en is er dan nog genoeg water voor de moestuin want regen zit er voorlopig niet in (deze zomer is immers één van de droogste in jaren). Wordt het de espresso koffiemachine gebruiken of de laptop en de gsm opladen en is er dan nog genoeg stroom voor de koelkast/diepvriezer die zeker niet mag uitvallen. Het maakt je extra bewust van hoe belangrijk water en energie zijn en hoe onzorgvuldig wij er soms mee omspringen. Het doet je beseffen dat een eindeloze waterstraal uit de kraan en een verlicht en verwarmd huis met een druk op de schakelaar niet evident zijn en als pure luxe moeten gekoesterd worden.

Elke regenbui, hoe klein ook, betekent water en elke zonnestraal, hoe miniem ook, betekent energie! De natuur kan je grootste vriend en tegelijkertijd je grootste vijand zijn. Je leert het echter snel, bewust in het moment leven en je hebt geen dure cursus nodig om te vertragen, dat gaat vanzelf!

En de minpuntjes, die nemen we met een lach erbij:

een wedstrijdje terreinverdediging tussen rat en wezel, konijntjes die de moestuin als een feestbuffet beschouwen, lastige en bijtende sandflies, duizenden cicaden en hun oorverdovend geluid, een lege gaskruik middenin een douche … het leven zoals het is off-the-grid!

Dit plekje, verstopt tussen glooiende heuvels en groene bossen, is er één met een gouden kader en genieten is de toverformule.

Een onvergetelijke ervaring, een onbetaalbaar cadeau!

Listen to the quiet.

The silence before the sound.

Between the now and the after.

A space where you can retreat.

Escaping back to nature.

Leaving the world behind.

A moment of calm.

Allowing yourself

to be exactly who you are,

live how you desire